zondag 29 januari 2012

Fragment Seizoensgebonden Lentebal hst 10 I

Het lukt Jacqueline deze ochtend niet om haar ochtendhumeur achter zich te laten, het is heel druk op de dierenkliniek en ze heeft alleen beschikking over een nieuwe stagiaire die haar steeds lastig komt vallen met casussen waar ze geen raad mee weet.
Bij de eerste vloeibare dosis koffie die de chef de clinique tot zich probeert te nemen komt haar assistente al aanrennen om te melden dat de dierenambulance een dronken egel heeft binnengebracht.
Het stekelige diertje was zwalkend in een boomgaard aangetroffen, het had zich blijkbaar te goed gedaan aan rottende appels en daarna is het gistende fruit inwendig omgezet in ethanol.
Jacqueline pakt een pipetje en pompt het maagje van het benevelde schepseltje leeg en dient het pijnstillers en antibiotica toe en daarna wordt Tipsy, zoals het beestje inmiddels gedoopt is naar de verkoeverkamer verbannen waar het zijn roes mag uitslapen.

Inmiddels is er een ooievaar de O.K. binnengereden die tegen een hoogspanningslijn is gevlogen en hierbij zijn poot heeft verloren.
Jacqueline vult haar halflege mok met lauwe koffie weer tot de rand met heet drab en prepareert zich op het verrichten van een hersteloperatie. 
Als zij een klein uurtje later bijna klaar is met het aanbrengen van een uit carbon vervaardigde prothese komt haar medewerkster met een rood hoofd de operatiezaal binnen rennen om haar hulp bij een telefoongesprek te vragen.
'Er belt net een man om een afspraak voor het inslapen van een poes te maken.'
Jacqueline trekt haar wenkbrauwen op en vraagt waarom haar assistentie daarbij vereist is en krijgt te horen dat er een complicerende factor is.
'Daar heb je mij toch niet bij nodig Ilse, dat kan je toch best alleen af.'
'Ja maar die kerel zegt dat het de poes van zijn buurvrouw is.'
Jacqueline tilt de ooievaar van de operatietafel en vraagt waarom de eigenaar dan niet zelf contact met de kliniek heeft gezocht en krijgt een kort resumé van het gesprek. 
'Kon dat mens niet zelf bellen, we gaan toch niet zomaar beesten van anderen afmaken.'
'Die man zei dat de buurvrouw het goed vindt, ze is oud, erg in de war en nauwelijks in staat om voor zichzelf te zorgen en die kat is er nog erger aan toe.'
Jacqueline loopt achter haar ondergeschikte aan en staat de man te woord en krijgt het nummer van de buurvrouw, als ze die belt blijkt het oude mens inderdaad weliswaar erg warrig, maar nog wel in staat te zijn de toestemming tot het euthanaseren van haar huisdier te kunnen geven.   
Mevrouw zal de kat zelf komen brengen en een half uur later rijdt zij inderdaad in een rolstoel met de poes op haar schoot de wachtkamer binnen.
Jacqueline geeft haar hulpkracht de opdracht de gegevens van de cliënt te noteren en de nodige voorbereidingen voor de levensbeëindiging te treffen en wil terug naar de behandelkamer lopen om te kijken hoe de ooievaar het maakt als Ilse haar op haar schouder tikt, ze heeft nog een vraagje.
'Spuiten??????'
De bazin van de kat en de stagiaire kijken Jacqueline verschrikt aan, maar deze verlost beiden snel uit hun prangende onzekerheid.
'Ja de eerste om de spieren te verslappen en de tweede om het proces te voltooien.'
Jacqueline schrijft de verwijzing voor de fysiotherapeut die de ooievaar opnieuw moet leren lopen  en dan rijdt de dierenambulance al weer voor, deze keer met een hert dat door een hummer is aangereden.
Op het moment dat Jacqueline de buikwond van het onfortuinlijke dier afhecht steekt Ilse haar hoofd om de hoek van de praktijkruimte en stelt haar luid fluisterend op de hoogte dat er een very important patiënt in de wachtkamer zit.
'Mevrouw de dokter, die ene prinses, eh..........Laurentien wil u graag spreken.
Jacqueline schuift de behandeltafel met het hert in een hoek, wast haar handen en stormt de operatiekamer uit om de prinses van Oranje-Nassau te begroeten.
'Mevrouw van Amsberg-Brinkhorst, wat ontzettend leuk, waarmee kan ik u van dienst zijn.'
De prinses vertelt dat ze toevallig in de buurt was en dat haar enkele jaren eerder overleden lievelingshond vroeger patiënt van de praktijk is geweest. 
'Ja ik bracht zojuist een gelegenheidsbezoek aan Walden en wipte wat boutiquejes binnen en toen hoorde ik dat de clinique waar ik vroeger altijd met BC kwam een nieuwe eigenaar heeft.
'En toen bedacht ik dat het mogelijkerwijs een goed idee zou zijn om een beroep te doen op de médecinaire kennis van de nieuwe chef de vétérinaire.'
'Boris-Cazemier is indertijd door uw voorganger behandeld, hij heeft hem na zijn verscheiden voor mij laten invriezen en ik wil nu graag weten of de wetenschap al genoeg progressie heeft gemaakt om hem te genezen en het leven terug te geven.'
Jacqueline herinnert zich vaag dat de vorige arts haar ooit iets over deze koninklijke klant heeft vertelt en verklaart dat ze het even het patiëntendossier moet gaan checken en verdwijnt in haar kantoor.
Na een tijdje bladeren door de bakken waarin voorheen het patiënten-file werd bijgehouden komt ze de vergeelde kaart tegen waarop de gegevens van de dooie reu in de hanenpoten van de oude dokter zijn beschreven.
'Eigenaar gestoord, kadaver ter vernietiging aangeboden aan Rendac.'
Jacqueline zucht en probeert de juiste woorden te vinden om het feit dat de hond met het destructiebedrijf voor dierlijk restmateriaal is meegegeven omdat haar voorganger de cliënt voor een halve gare versleet in termen die voor mensen die niet geheel in de medische termen zijn ingevoerd te verklaren.
Terwijl ze terug naar de wachtruimte sloft om de prinses het droeve nieuws te brengen besluit ze de hete aardappel gedeeltelijk door te schuiven aan een collega die meer kennis van zaken heeft en graait haar blok met verwijsbriefjes mee.
Prinses Laurentien veert op en kijkt de dierenarts hoopvol aan, Jacqueline vertelt haar dat de vorige dokter waarschijnlijk de wensen van hare koninklijke hoogheid verkeerd heeft geïnterpreteerd en het stoffelijk overschot heeft laten afvoeren en ze raadt haar aan om zich bij een gedragstherapeut te melden die haar zou kunnen helpen om over het verlies heen te komen.
'Het afscheid moeten nemen van een dierbare leidt bij baas en huisdier vaak tot complexe gedragsproblemen, zoals pathologische angst en agressie of bijvoorbeeld bij vogels tot verenplukken.'
'En daarom adviseer ik u mijn collega te bezoeken, dokter de Haas heeft veel meer expertise op het gebied van opgelopen emotionele schade dan ik en kan u ongetwijfeld beter helpen deze schok te verwerken.'
'Zo voorkomt u ook dat er in de toekomst wellicht sprake zal zijn van een verstoorde communicatie tussen u en een gezelschapsdier dat ooit de plaats van Boris-Cazemier zal gaan innemen.'
De prinses pakt het verwijsbriefje aan en verlaat de kliniek. 



Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

Geen opmerkingen:

Een reactie posten