zondag 19 februari 2012

Fragment Seizoensgebonden Lentebal hst 13 III

Murk is geen frequente afnemer van fair trade producten zoals Max Havelaar koffie of bananen.
Dat is meer een budgettaire dan een principiële kwestie, huismerken zijn nu eenmaal goedkoper.
Bij Murk is er ook op andere vlakken weinig sprake van ecologische betrokkenheid, het feit dat hij zich geheel belangeloos heeft opgeworpen om de twee varkens van nicht Edwina die anders in haar flat aan de KoosvanZoomerenlaan zouden zitten opgehokt een paar dagen asiel op de ark te verlenen is wat hem betreft al heel wat.
De grootste inzet die hij zich de laatste tijd op het gebied van milieuvriendelijkheid heeft getroost was het aanklikken van een link om op een site te komen waar een initiatief was gestart om de Tweede kamer op te roepen de Belasting Toegevoegde Waarde op biologisch verantwoorde producten tijdelijk, voor een periode van twee jaar op te schorten zodat het voor de consument aantrekkelijker gemaakt zou worden om deze te kopen.
Maike had hem hier in een mailtje toe opgeroepen en het was een kleine moeite geweest om op de button ja te klikken om zich aldus solidair te verklaren met iets waar hij het eigenlijk wel mee eens is.

Murk heeft het boek de Max Havelaar van Multatuli waar de billijk te verhandelen waren naar zijn vernoemd niet volledig gelezen, hij kwam er niet doorheen en had het snel terzijde geschoven om aan een ander boek te beginnen.
Hij heeft eertijds wel veelvuldig gebruik gemaakt van de weinige kennis die hij over de schrijver bezat als hij toeristen het standbeeld dat voor de auteur op was opgericht zag fotograferen.
Tot zijn verbazing wist bijna niemand wie de man op de sokkel was waar ze hun camera's op hadden gericht en hierdoor voelde hij zich geroepen hen op de hoogte te stellen van de status die de auteur in de Nederlandstalige literatuur heeft.
De meeste mensen bleken ook niet bekend te zijn met de schrijvers die in hun eigen taalgebied op een enigszins vergelijkbare manier over sociale misstanden hadden geschreven.
Meestal luisterde men eerst nog geduldig naar de verhandeling die Murk over Henriette Beecher Stowe, Emile Zola, Anton de Kom en Mark Twain en de uitwassen die zij beschreven ten beste gaf en werd zijn inzet daarna met enkele munten beloond.
Vervolgens maakte het merendeel van de toehoorders dan alsnog een foto en liepen snel door naar een volgend beeld waarvan ze ook niet van wisten wie het voorstelde.



Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

Fragment Seizoensgebonden Winterverleiding hst 2

In het nieuwsbulletin wordt er aandacht aan een animatiefilm besteed die de Iraans Nederlandse politicus, publicist en oprichter van het voormalige Centraal Comité voor Ex-moslims Ehsan Jami gemaakt heeft.
Tegen alle verwachtingen in is het geen film geworden waarin Mohammed volledig door het slijk wordt gehaald, waarschijnlijk zullen alleen streng gelovigen die vinden dat de profeet niet mag worden afgebeeld en liefhebbers van kwaliteitsfilms hier echt beledigd door zijn.
Het filmisch gedrocht schijnt het niveau van een thaumatroop te hebben, een aan twee zijden bedrukt vlak waaraan aan de zijkanten touwtjes bevestigd zijn die door ze snel tussen de vingers te rollen afwisselend de voor- en achterkant zichtbaar maken en dan, mits dit snel genoeg gebeurt de illusie geeft alsof beide afbeeldingen samensmelten.
Er is de laatste tijd weer veel te doen over de wet die ook het indirect grieven van bevolkingsgroepen strafbaar stelt.
Het niet rechtstreeks beledigen van bepaalde categorieën van de tak der mensheid die men de homo sapiens pleegt te noemen heeft dikwijls ook het voordeel dat domme mensen niet door hebben dat ze bespot worden.
Murk houdt er niet echt van als sommige lieden anderen belachelijk menen te moeten maken, daar zijn de meeste mensen immers zelf best heel goed toe in staat, maar hij kan het somtijds niet nalaten om hen na te volgen.
Hij kan het niet helpen om juist op die momenten onbewust aan de woorden van Stoffel, de broer van de hoofdpersoon uit het boek Woutertje Pieterse van Multatuli te moeten denken.
‘Juffrouw Laps, ‘zei Stoffel plechtig – en er was ’n gewichtig ogenblik aangebroken in ’t avondje van juffrouw Pieterse – ‘Juffrouw Laps, je bent een zoogdier.’ 




Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier
 

zaterdag 18 februari 2012

Fragment Seizoensgebonden Lentebal hst 2 II

Murk bedenkt dat hij is vergeten zijn mailbox te checken.
Hij start zijn laptop op en trekt de goedkope fles wijn open die hij die morgen bij de supermarkt heeft aangeschaft.
De rode vloeistof is zoals het opschrift  'Rotwein' op het etiket al deed vermoeden nauwelijks drinkbaar.
Er is een mailtje van Julio die hem meent te moeten melden dat hij bij zijn familie in Den Bosch carnaval aan het vieren is.
Murk stuurt een boodschap terug, het lukt hem niet meer alles helemaal foutloos te tikken.
Hij wenst zijn vriend veel plezier in Oetluldonk en geeft hem het advies de volgende dag niet te ver uit de kust te gaan bij het haring happen.
Hij vraagt zich af hoe Julio dit jaar gekleed zal gaan, zijn gevoel voor humor kennende heeft hij zich vast als controleur van het rookverbod vermomd, of anders als sigaret, aansteker of asbak.

Murk heeft zich een keer aan het vieren van carnaval bezondigd, ook in de Brabantse hoofdstad nu al weer een jaar of twintig geleden.
Hij was daar in zijn eentje heengegaan en voelde zich erg buitengesloten toen bleek dat aan het eind van de avond bij bijna alle kroegen de luiken werden gesloten en de bezoekers moesten aanbellen om toegelaten te worden.
Het casino bleek een van de weinige uitgaansgelegenheden te zijn waar je je niet eerst voor aan hoefde te dienen en daar had hij de halve nacht met het drinken van te duur bier doorgebracht.
Toen dit etablissement zijn deuren sloot stond hem niets anders te doen dan zich naar het station te begeven en daar op de eerste trein naar huis te wachten.

Murk valt in slaap, de rode wijn doet hem in een vreemde roes verzeilen en hij droomt dat hij carnaval viert.

Hij staat in een Zorro outfit gekleed op een dansvloer en om hem heen dansen nog minstens veertig andere idioten die op hetzelfde idee zijn gekomen.
Er schuifelt een personage op hem af die zich in een extra large dinosaurus-pak heeft gehesen.
In de ogen van de overdressde figuur glimt een blik die als enigszins ruziezoekend kan worden geïnterpreteerd en ergens diep uit het corpus klinkt een lage stem.
'Heb ik soms iets van je aan?!?!'
Murk deinst achteruit, de vreemd uitgemonsterde gedaante botst enkele malen tegen hem op.
Murk maakt zich uit de voeten en loopt bij de garderobe nog bijna tegen een in djellaba gekleed heerschap op die hem een vrolijk 'Allahaaaaf!' toeroept.

Murk wordt wakker, op de bank in de huiskamer, hij heeft een droge mond, drinkt een paar glazen water en gaat naar bed.
Hij bedenkt dat er niets te vieren is dan het vieren zelf.
"Een 'ORGY of Species (by Means of Natural Selection, or the Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life)' zeg maar." 




Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

donderdag 16 februari 2012

Ik ben de man

Pastiche Jeroen van Merwijk's 'Ik ben een vrouw'.
De originele tekst in zwart, die van mij in het rood.

Ik ben een vrouw
Ik ben een man
Ik ben een vrouw
Ik ben een man
Ik ben een man van 0 punt 0
Ik ben de mens versie 10.0
Ik ben de vleesgeworden vrouw
Ik ben zo'n vleesgeworden man
Ik ben de hele dag met van die vrouwe dingentjes in touw 
Ben de hele dag met van die mannenDINGEN aan de gang
Ik ben een vrouw Ik ben een vrouw Ik ben een vrouw
Ik ben de man Ik ben de man Jawel ik ben de man

Ik heb de haren van een vrouw
Ik heb de ballen van een man
Ik heb de gebaren van een vrouw
Ik denk dat ik alles maken kan
Ik kan jaren naar mijn navel zitten staren als een vrouw 
Kan dagen zitten klooien en naar tieten kijken als n man
Ik drink geen bier, ik rook geen zware shag
Ik drink geen thee, ik eet nooit chocolaaa
Ik ben een zoetekouw
Geef je zo 'n watjekouw
Ik ben een vrouw Ik ben een vrouw Ik ben een vrouw
Ik ben geen vrouw Ik ben geen vrouw ben geen vrouw

Ik spreek Frans
Pis over de rand
Ik hou van dans
Swaffel ongênant
Ik schrijf gedichten
Ik ben aan het werk
Ik kan koken
Ga toch koken!
Ik lees Russische romans
Ik trek wat an me schwanz
Tussen mijn lichaam en mijn geest, ben ik opzoek naar een balans
Tussen mijn onderbuik en mijn brein, heb jij geen schijn van kans
Ik ben een vrouw Ik ben een vrouw Ik ben een vrouw
Wat moet je nou Wat moet je nou Wat moet je nou

In mijn douchecel heb ik shampoo staan voor dof en futloos haar
In mijn wereldbeeld is geen plaats voor Dove of moisturized haar
Ik heb geen verstand van auto's ik vind actiefilms raar
Ik lees wel eens een Donald Duck de Telegraaf is waar
Ik heb Margriet de Moor gelezen en Simone de Beauvoir
Heb geen weet van Brazilian wax, laat alles groeien daar
Ik ben een vrouw Ik ben een vrouw Ik ben een vrouw
Ben toch geen vrouw Ben geen vrouw Ben geen vrouw

En zo eens per half jaar dan zit mijn vrouw-zijn mij tot hier
En elke dag weer man te mogen zijn vervult me met plezier
Dan zou ik een klootzak willen zijn en zuipen als een Tempelier
HEERlijk mezelf te laten gaan onder het genot van liters bier
Ruige liedjes willen zingen met een stem als schuurpapier
Loop 's nachts vaak lallend over straat om een uur of vier
Aan elke vingerkoot van elke hand een negerin of vier
Pis nog even door de brievenbus bij de buurvrouw hier 
Wezenloos de beest uithangen als een stamboek stier
Maar kom altijd bij je terug voor nog wat meer vertier

Maar ik ben een vrouw
Jaaaaaa ik ben de man
Ik ben een vrouw
Doe niet zo flauw
Ik ben een vrouw in het kwadraat
Ik ben een beest in het ledikant
Ik ben het summum van een vrouw
Dus waarom doe je nu toch zo lauw
Ik vind Jiskefet niks aan en Monthy Python vind ik flauw
Ik slaap altijd als een os en vreet mijn biefstuk half rauw
Ik kan mezelf soms net zo horen praten als een vrouw
Ik zet de vuilnisbakken buiten dus waarom zeur je nou:
'Doe een das om lieve schat, want anders vat je straks nog kou'
'Je maakt hier niets meer klaar, je hebt vast een andere vrouw'

Ik ben vrouwer dan de allervrouwste
Ik ben manner dan Eric L. en Cor B.
Vrouwer dan de aller aller
Manner dan die James S. 
Vrouwer dan de allervrouwste vrouw...
En diervriendelijk dan Dion Graus...





Meer Columns, Anekdotes, Aforismen en Absurde feiten  
vindt U hier


woensdag 8 februari 2012

Fragment Seizoensgebonden Winterverleiding hst 22

Het is vandaag exact tweehonderd jaar geleden sinds Charles Darwin werd geboren.
Er komt die avond in bijna elk praatprogramma wel iemand langs om te vertellen wat hij of zij van programmamaker Andries Knevel van de EO vindt. 
Andries Knevel heeft in een interview aan het omroepblad van de EO gezegd dat hij de evolutietheorie nu ook omarmt.
Er is hierdoor veel commotie onder de leden van de omroep ontstaan, velen zien hem nu als iemand die van zijn geloof is gevallen.
Knevel heeft zich gehaast om te vertellen dat het hem spijt, dat hij in het vraaggesprek slechts zijn privé-mening heeft gegeven en dat hij nog steeds in God gelooft.
Sommige mensen zullen de geboorte van Andries een dramatische ontwikkeling in het  evolutieproces vinden en van God een excuus verlangen omdat die het zover heeft laten komen.
Murk vindt Knevel eigenlijk best een aardige en intelligente man, zeker nu hij voor een deel zijn ongelijk heeft durven toe te geven.
'Onze lieve heer heeft vreemde kostgangers, zijn wegen zijn ondoorgrondelijk en miljarden jaren evolutie hebben ons nu eenmaal ook menselijke exemplaren zoals Andries Knevel opgeleverd.'

Brigitte Kaandorp heeft een geweldig lied geschreven waarin ze bezingt dat ze nooit de liefde met Andries Knevel zou willen bedrijven.

Knevel
Het gaat niet altijd goed met mij, vaak zelfs ronduit slecht.
Meestal ben ik met mezelf en alles in gevecht.
Toch denk ik vaak als ik weer boos mijn voordeur stoepje boen:
wel fijn dat ik 't niet met Andries Knevel hoef te doen.
Ook ben ik vaak verdrietig, heb ik 't weer eens verbruikt.
Zo is het weer aan met iemand, zo is het weer uit.
Maar zelfs al zit ik snikkend, op een bank in het plantsoen, dan denk ik:
Fijn dat ik 't niet met Andries Knevel hoef te doen.

Ik ben ook eens opgenomen, want ik was volkomen knots.
Ik sneed mezelf met messen en ik zat onder de kots.
Ik riep toen ze me haalden, voor het gekken paviljoen:
Als ik het dan maar niet met Andries Knevel hoef te doen.

Liever met een paard, een schaap of een kameel,
dan dat ik mijn lakens met Andries Knevel deel.
Liever midden in de nacht, in een moeras verdwaald,
dan dat Andries Knevel plots zijn ding tevoorschijn haalt.
Ik wordt liever in een ufo, door een marsman meegenomen,
dan dat ik Andries Knevel tot een hoogtepunt voel komen.
Liever in een buitenwijk, tongen met Henk Binnendijk,
ook al zie ik dan waarschijnlijk helemaal geel een groen...
Als ik het maar niet met Andries Knevel hoef te doen!!

Ik zie me op mijn sterfbed, eindelijk tot rust.
Al die nare angsten van me eindelijk gesust.
En denk terwijl mijn dierb'ren droevig om mijn sponden staan:
Wel fijn dat ik het nooit met Andries Knevel heb gedaan.

Dan sta ik voor de hemelpoort en wordt daar opgewacht,
door God enzo en al mijn engelen... Als ik het niet dacht..
Ik zie 'm staan en God zegt: Je mag heus naar binnen gaan, maar pas als je 't eerst.....


Murk voegt er een paar nieuwe regels aan toe.
Heb eigenlijk toch veel liever moeder
Uit het verzorgingstehuis terug
Dan ’s morgens wakker te worden    
Met Andries Knevel op m'n rug




Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier 

Fragment Seizoensgebonden Winterverleiding hst 4 I

Murk blijft het begin van de dag thuis om voor moeder te zorgen.
Hij doodt de tijd totdat Jacqueline haar komt halen voor een tweede afspraak met de tandprothesist met schrijven en kijkt ondertussen met een half oog naar het ochtendjournaal.
President Gore heeft een afscheidsbezoek aan Irak afgelegd.
Er worden beelden vertoond van een hilarisch moment tijdens een persconferentie.
Een lokale journalist werpt de president een paar schoenen naar het hoofd.
Met het gooien van schoeisel of het tonen van de onderkant van de zolen wordt in de Arabische wereld blijk gegeven van de minachting die men voor iemand voelt.
Ze zijn ver naast, maar de president neemt een snoekduik en onderschept een van de projectielen eigenhandig.
Een lid van de beveiligingsdienst plukt de andere schoen uit de lucht.
Gore en zijn protector geven elkaar een high five en daarna kan de beschermer van het vrije Westen zijn betoog met een oneliner herstarten.
‘We've got  them!'




Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

maandag 6 februari 2012

Fragment Seizoensgebonden Winterverleiding hst 13

Het is een ijskoude dag, de dertiende op rij waarop het kwik niet boven de min vijftien uitstijgt.
Krantenkoppen schreeuwen over een kleine ijstijd.
'De god Thialfi heeft Gedogia in zijn ijzige greep!'

Iedereen lijkt even opgetogen omdat de zestiende Alvestêdetocht oan gaet en degenen die voorspeld hadden dat it sill heve dus toch nog gelijk blijken te hebben gekregen.

Het nieuws dat Geert Wilders zal worden aangeklaagd is naar pagina vier verbannen.
Hij wordt beticht van het zaaien van haat en het discrimineren van Moslims en kan voor deze misdaad een maximum gevangenisstraf van een jaar krijgen.
Volgens de volkspopulist is het vandaag een zwarte dag voor de vrijheid van meningsuiting, maar zijn woorden gaan verloren in de euforie die in de rest van Gedogia heerst.

Murk bedenkt zich dat Gedogia best een periode van rust kan gebruiken.
'Zonder dat de geblondeerde leider constant extreme meningen over het land uitstort.'
'Als binnenkort alle gevangen in Guantánamo Bay naar elders worden verplaatst is er daar vast plaats genoeg om hem veilig op te kunnen bergen.'
'Daar zit hij waarschijnlijk safer dan in Gedogia waar de veiligheidsprotocollen vaker in vuilcontainers belanden dan dat ze op ordentelijke wijze vernietigd worden.'
'Dan kan hij tenminste ook eens ongestoord Hitler’s Mein kampf  en القرآن , de Koran lezen.'
'Daar heeft hij in zijn hectische leven vast nooit echt tijd voor kunnen vinden.'
'Het moet toch wel mogelijk zijn om aan een compleet Nederlandstalig exemplaar, zonder uitgescheurde pagina’s van het heilige boek van de Moslims te komen.'

--------------------------------------------------------------

Murk gaat verder met zijn papierwerk en luistert ondertussen naar het verslag van de Âlvestêdetocht op de radio.
'Het weer tijdens deze tocht is te vergelijken met dat van 1954, die ook na een periode van weken bittere koude werd verreden.'
'Het is een kraakheldere windstille dag, de harde storm die gisteren nog waaide is helemaal verdwenen.'
Een verslaggevers die langs de route staat opgesteld doet melding van een onbekende rijder in een geel schaatspak die al een tijd op kop ligt.
'Er gaan geruchten dat het hier de wielrenner Levi Leipheimer zou betreffen.'

Op het bankje aan de Vondelgracht zit een eenzaam figuur, de engel Eartha.
Ze draagt een boerka, tegen de kou en om haar vleugels en een tatoeage op een niet nader aan te duiden plek te verhullen.
Er komt een zwerver met een blikje bier naast haar zitten, hij maakt een proostend gebaar.
Eartha knikt minzaam.
Blijkbaar geeft het de man toch het idee dat ze in hem is geïnteresseerd, want even later staat hij op, zoekt in zijn zakken naar muntjes om nieuwe blikjes te gaan halen en vraagt of ze iets van hem wil drinken.
Eartha bedankt beleefd en wil het liefst meteen opstappen, maar blijft zitten om het manspersoon niet het idee te geven dat ze om hem vertrekt.

Eartha staat op, bromt iets dat als een soort afscheidsgroet kan worden opgevat en aanvaardt de aftocht.
In de Duvelshoek, een steegje bij de GerritKomrijstraat ontdoet ze zich snel van haar boerka, propt hem in het kleine rugzakje tussen de aanhechtpunten van haar vleugels en stijgt op.

Het is guur boven Gedogia.
Eartha vliegt snel naar zee waar de luchtstromen iets minder kil zijn, maakt een rondje boven Sark en zwaait naar de oude man die daar nog altijd op zijn wolk zit.
Als ze is warm gevlogen en genoeg van het zicht op de onafzienbare grijze golven heeft zet ze weer koers naar het land.
Ze omzeilt het dichtbevolkte gedeelte van Gedogia en vliegt over het Lelymeer naar het noorden.
De binnenzee ligt verstild, bevroren onder de helblauwe lucht.

Boven Fryslân is het ongewoon druk in het luchtruim.
Eartha moet regelmatig de dekking van schaarse wolken opzoeken om niet door de talrijke rondcirkelende vliegtuigen en helikopters gezien te worden.
Op de grond is het ook opvallend druk, de vaarwegen worden door rijen mensen geflankeerd, op het ijs rijden figuren in fluorescerende pakken.
Ze vliegt een paar rondjes om te zien waar het te doen is, het lijkt haar toe dat Ljouwert het episch centrum van de activiteiten moet zijn.

Uit een feesttent op het Zaailand klinkt luide muziek.
Eartha zet de daling in.
Zij wil wel weer eens onder de mensen zijn en in dit feestgewoel zal ze niet opvallen.

Eartha betreedt de tent.
Een man schreeuwt in haar oor dat ze net op tijd is om met haar neus in de boter te vallen en trekt haar mee in een wilde polonaise.

In Louloenen volgt Murk de Âlvestêdetocht nog altijd op de radio.
De meeste wedstrijdrijders zijn inmiddels Ljouwert, Snits, Drylts, Sleat, Starum, Hylpen, Warkum, Boalsert, Harns en Frjentsjer al gepasseerd.
Het is nog steeds niet duidelijk wie de rijder in het felgele pak is, een verslaggever ter plaatse meldt dat hij als eerste onder het bruggetje bij Bartlehiem door is gekomen en aan het rechte stuk naar Dokkum begint.
Terwijl de reporter de tijd tot de doorkomst van de volgende schaatsers vol praat met speculaties over de identiteit van de geheimzinnige sporter en het omschrijven van de feeërieke omgeving wordt hij onderbroken door de presentator in de studio.
Er is breaking news, de Fryske onafhankelijkheidsbeweging heeft van de algehele opwinding over de tocht der tochten gebruik gemaakt de stadhouder van de Koningin voor het Fryske gouw te gijzelen om hun eisen voor meer autonomie kracht bij te zetten.

Vanaf dat moment wordt het nieuws door de snode daad van de separatisten beheerst.
Het lijkt erop dat iedereen in de studio in Walden in alle consternatie vergeten is dat de aankomst van de tocht aanstaande is.
Murk begeeft zich naar de huiskamer om te kijken of de televisie wel beelden van de finish uitzendt, maar alle camera’s hebben zich van de waterkant afgekeerd en zijn op de residentie van de stadhouder gericht.
Een journalist voor de domicilie van de regent doet een doorlopende standup voor een raam waarachter af en toe een gordijn beweegt en volgens hem de gijzelnemers zich zouden moeten ophouden en om de tien minuten wordt er een wazig filmpje vertoont van iemand die met een mobieltje heeft geregistreerd hoe vier gemaskerde mannen het bordes van het provinciehuis op stormen.

Er zijn nog steeds geen nieuwe beelden, Murk heeft genoeg van de discussie die door een vijftal deskundigen die elkaar in wollige bewoordingen tegenspreken in de studio wordt gevoerd, loopt naar de keuken om aan de bereiding van het avondeten te beginnen en treft daar moeder aan.
Ma Hemelsoet heeft de voor haar klaar staande boterhammen genegeerd en is druk bezig een zestal plakken ontbijtkoek met een dikke laag halvarine te besmeren.

Murk dient het avondeten op, de televisie toont een ander plaatje.
De camera’s zijn weer op de finishlijn van de monsterschaatstocht op de Bonkevaart gericht en er staat een man met een lauwerkrans om zijn nek op een podium te speechen.
Het bevreemdt Murk dat het nieuws van de gewelddadige bezetting toch wel heel erg snel naar de achtergrond is verdwenen en hij klikt teletekst aan.
Daar prijkt het bericht dat de hoogste gezagsdrager van Fryslân is vrijgelaten en de actievoerders zich hebben overgegeven.

Het nieuws van half zes begint.
De journaallezer geeft een samenvatting van de gebeurtenissen die zich vandaag in het Noordelijkste gedeelte van Gedogia omstandig hebben samengeschoold.
'Bij de 200 kilometerwedstrijd langs de elf Friese steden was daar ineens een raadselachtige rijder die bijna vanaf de start op kop reed en daarnaast vonden er ook wat opgewonden toestanden in de ambtswoning van de stadhouder plaats.'
'Daarna volgde de onthulling van de mysterieuze winnaar van de monsterrit, het bleek niemand minder dan  de nieuwe president van de Verenigde Staten, Shani Davis te zijn.'

Een woordvoerder van het ministerie van veiligheid en justitie komt met een verklaring.
'De bescherming van de gouverneur was vandaag niet optimaal omdat alle aandacht op de deelname van de president was gericht.'
'Het blijft vooralsnog een raadsel hoe de voorstanders van een zelfstandig Fryslân hebben kunnen weten dat de beveiliging van de landvoogd op een lager pitje stond.'

De speech die president Davis na afloop van zijn zege heeft gegeven wordt herhaald.
Hij vertelt over zijn favoriete jeugdboek, Hans Brinker or the silver skates van Mary Mapes Dodge dat hem ooit bijna heeft doen besluiten om icespeedskater te worden, maar dat hij uiteindelijk toch maar voor wielrennen heeft gekozen omdat deze sport mondiaal meer prestige heeft en het hele jaar doorgang kan vinden.
‘And I think I've made the right choice!'
Het aanwezige publiek reageert eerst nog koel, maar als Davis zich daarna aan een paar woorden in het Frysk waagt is het ijs gebroken.
'IJk bjen Fjries, ejejen djiepFjries’
Op dat moment lijkt het plein te exploderen, het geluid van het gejuich moet tot voorbij Dokkum te horen zijn geweest.

Het Fryske Folksliet en de nationale hymne van de Verenigde Staten worden gespeeld.
President Davis zingt beide liederen uit volle borst mee.
Er daalt een helikopter, de president en zijn staf vertrekken en worden nagezwaaid door de uitzinnige massa.
De ceremoniemeester vraagt aandacht voor een mededeling van het hoofd voorlichting van de Verenigde Staten.
Er wordt geannonceerd dat het feit dat de president het Fryske volkslied heeft meegezongen geenszins betekent dat de Amerikanen voorstander van een Fryske soevereiniteit zijn.
                                                                                    
Fryske folksliet

Frysk bloed tsjoch op! wol nou ris brûze en siede,
En bounzje troch ús ieren om!
Flean op! Wy sjonge it bêste lân fandíerde,
It Fryske lân fol eare en rom.
Klink dan en daverje fier yn it roun,
Dyn âlde eare, o Fryske groun!

Ompolske fan it hege sâlte wetter,
Fortroppe op in terp of stins,
Hien 'd'âlde Friezen yn de wrâld net,
Har lân en frijdom wie har winsk,
Klink dan en daverje fier yn it roun,
Dyn âlde eare, o Fryske groun!

Fij fan it jok fan stege, frjemde hearen,
Faek earm ek, mar dochs sterk en frij,
Stie d'âlde Fries stânfêst by syn menearen,
Hy wie in Fries, as Fries stoar hy,
Klink dan en daverje fier yn it roun,
Dyn âlde eare, o Fryske groun!

Troch waer en wyn, tsjin need en dea to striden,
Mei 't gleone swurd yn dízren hân,
Wie wille yn dy fromme, stoere tiden,
Wie 't foar de frijdom fan har lân,
Klink dan en daverje fier yn it roun,
Dyn âlde eare, o Fryske groun!

Fan bûgjen frjemd en fij fan leave wurden,
Wie rjucht en sljucht har hert en sin,
Hja bean om neat, mar mei de bleate swurden,
Stie 's'alle twang en oerlêst tsjin,
Klink dan en daverje fier yn it roun,
Dyn âlde eare, o Fryske groun!

Sa faek troch stoarm yn djippe sé bidutsen,
Oerâlde leave Fryske groun,
Waerd noait dy fêste taeije bân forbrutsen,
Dy't Friezen oan har lân forboun,
Klink dan en daverje fier yn it roun,
Dyn âlde eare, o Fryske groun!

Trochloftich folk fan dizze âlde namme,
Wêz jimmer op dy âlders great;
Bliuw ivich fan dy grize hege stamme,
In grien, in kreftich bloeiend leat,
Klink dan en daverje fier yn it roun,
Dyn âlde eare, o Fryske groun!

Vertaling van het Friese volkslied
Fries bloed bruis op, gevoel uw heldenwaarde,
Wees fier, dat gij een Fries u noemt;
Spring op! Wij zingen 't schoonste land der aarde,
Der Friezen land vanouds beroemd:
Klink dan en davere ver in het rond,
Uw oude ere, o Friese grond!

Bestookt romdom door hoge watervloeden,
En saamgeschoold op terp en wier,
Wist toch de Fries zijn kostbaar erf te hoeden;
Zijn land, zijn vrijheid bleef hem dier:
Klink dan en davere ver in het rond,
Uw oude ere, o Friese grond!

Nooit door de voet eens dwingelands vertreden,
Wel arm vaak, maar toch sterk en vrij,
Hoield d'oude Fries zich strikt aan zijne zeden,
Hij was een Fries, als Fries stierf hij:
Klink dan en davere ver in het rond,
Uw oude ere, o Friese grond!

Met weer en wind, met nood en dood te strijden,
Met vlammend zwaard in d'ijzeren hand,
Schonk vroom genot in die aloude tijden,
Als 't gold de vrijheid van hun land:
Klink dan en davere ver in het rond,
Uw oude ere, o Friese grond!

Van buigen wars en zoete vleitaalsrede,
Bleef steeds hun leuze "recht en slecht,"
Zij kropen nooit, maar 't zwaard vloog uit de schede,
Werd aangerand hun erf en recht:
Klink dan en davere ver in het rond,
Uw oude ere, o Friese grond!

Door stormweer vaak in zee diep weggedoken,
Aloude lieve Friese grond,
Werd nochtans nooit de taaie band verbroken,
Die aan zijn erf de Fries verbond:
Klink dan en davere ver in het rond,
Uw oude ere, o Friese grond!

Doorluchtig volk! Wees fier de naam te dragen,
Van 't voorgeslacht, zo koen, zo groot,
Blijf van die stam, in eeuwigheid van dagen,
Een duurzaam, krachtig bloeind loot:
Klink dan en davere ver in het rond,
Uw oude ere, o Friese grond!

Het vroege actualiteitenprogramma begint met een overzicht waarin alle fragmenten die al in het journaal te zien zijn geweest nog eens langs komen maar heeft daarnaast ook nog een eigen reportage.
'Terwijl alle belangstelling naar de beveiliging van president Davis uitging blijkt het de presidentiële labrador Condoleezza gelukt te zijn aan een ieders aandacht te ontsnappen.'
'De teef heeft een kortstondige ontmoeting gehad met een reu die een mengeling van diverse rassen waarvan de origine zelfs door de meest ervaren kynologen niet is vast te stellen.'
'De weinig amoureuze ontmoeting van de twee oververhitte honden liep met een sisser af.'
'Een toevallig uit het raam kijkende oudere heer reageerde zijn frustraties inzake zijn weinig florissante liefdesleven en het uitblijven van verbintenissen van seksuele aard op de dieren af door een emmer water over de dieren uit te storten.'
'Condoleezza liep uiteindelijk met de staart tussen de benen in de armen van een securityagent en kon aan de president worden terugbezorgd.'

Eartha heeft zich in een lange polonaiseguirlande van de feesttent in de richting van de finishlijn aan de Bonkevaart mee laten slepen.
De man die ze in de tent heeft ontmoet is haar gevolgd en ze zijn nog net getuige van de finish van de president, de daaropvolgende toespraak en het spelen van de volksliederen.
Hij grijpt haar hand en deint met haar achter een dweilorkest terug naar het centrale plein.
Er wordt een mix van Teutoonse hoempa en Angelsaksische rock’n roll gespeeld, iedereen is toeter, een drankorgel klinkt overal bovenuit.

Eartha danst, drinkt en neemt de complimenten van haar kompaan in plezier in ontvangst.
'Leuke outfit!'
Ze zoeken een rustiger hoek van het plein op en zoenen.
'Wel een beetje apart die vleugels.'
‘En dan is het nog niet eens carnaval.'
Eartha giechelt, ze begint haar danspartner steeds leuker te vinden, heeft wel zin om deze liaison te verdiepen, maar het hemelse protocol verbiedt nu eenmaal de omgang tussen engelen en stervelingen.
‘Daar lijkt het anders wel erg op, de Friezen weten wat feestvieren is.'

Hij wil alles van haar weten en stelt vraag na vraag.
‘Maar wat moet je toch met die harp, die valt hier een beetje uit de toon, je hoort toch niet bij het orkest?’
'Ik kan je accent niet thuisbrengen kom je uit Vlaanderen of zo?'
Eartha geeft haar mooiste Mona Lisa glimlach ten beste en antwoordt op zachte toon.
‘Ik ben er geweest, maar ik heb op zoveel plaatsen gewoond, dat wil je niet weten.'
De man deelt mee dat hij best weet wat hij wil.
‘Waarom denk je dat ik over thuisbrengen begon.'  
Eartha draait de conversatie honderdtachtig graden om.
‘Vertel eens iets over jezelf.'
Ze krijgt antwoord.
‘Ik ben maar een rare levensgenieter, niemand zal ooit van me zeggen dat ik zo gewoon ben gebleven, maar ik was eigenlijk altijd al een beetje gek.'

De amants keren terug naar het brandpunt van de festiviteiten.
Ze drinken en zwieren nog wat.
Het orkest speelt door, Eartha zingt luid mee.
Ze heeft hoge nood, knijpt haar dijen tegen elkaar en perst er een c-fis uit.

De band speelt You’re the devil in disguise van Elvis Presley.
De man bedenkt er een Nederlandstalige tekst op en kweelt die in het oor van Eartha.
                         Je bent zacht als een engel als je over m' n tong glijdt
                             Scherp als een klapschaats die in m' n huig snijdt
                              Je bent de duvel in mijn glas, ja raar maar waar
                      Pastiche van (You're a) Devil in disguise van Elvis Presley
                                      Bernie Baum, Bill Giant, Florence Kaye

Ze drinken en dansen nog een tijdje.
Karel drukt Eartha stevig tegen zich aan.

Het loopt tegen elf uur.
Eartha slikt en deelt mee dat ze eigenlijk moet gaan.
Hij probeert tegen beter weten in.
‘Het is toch nog vroeg, heb je een boze stiefmoeder of zo, heet je soms Assepoester?’ 
De geliefden komen er achter dat ze elkaar al uren kennen zonder de naam van de ander te weten en stellen zich lacherig aan elkaar voor.
‘Eartha.'
‘Karel, Karel Nooitgedacht.'

Karel vraagt of hij haar telefoonnummer mag.
Eartha vertelt dat ze geen mobieltje noch vaste telefoon bezit en ook geen vaste woon- of verblijfsplaats heeft.
Karel waagt nog een poging.
‘Je kan wel bij mij slapen.'
Eartha zucht.
Karel weet niet hoe hij het pleit nog kan beslechten.
'Heb je geen postadres?’
‘Hoe moet ik je dan terugvinden?’
Eartha lacht.
'We komen elkaar nog wel eens tegen.'
'Er is een beginnend auteur die nu en dan over me schrijft.'
'Moet je maar eens lezen.'
Karel staccatoot.
'Welk boek?'
‘Hoe heet die schrijver!?'
Eartha geeft de voornaam prijs.
Karel valt bijna om van verbazing.
‘Murk!?'
'Murk Hemelsoet?’
'Ken jij die?’
Karel vertelt dat Murk ook over hem heeft geschreven en nu is het Eartha's beurt om verbluft te zijn.

Eartha moet nodig plassen.
Het duurt een tijd voordat Karel op onderzoek uitgaat.
Hij heeft haar liters drank naar binnen zien slaan en kan zich voorstellen dat zij behoorlijk wat tijd nodig heeft om al die vloeistof te lozen.
Zijn hoop haar ergens misselijk in een toilet aan te treffen vervliegt al snel.
Na een uur links en rechts geïnformeerd te hebben of iemand wellicht een mooie vrouw in een engelenpakje heeft gezien loopt hij maar weer naar de bar om het opgelopen blauwtje weg te drinken.

Murk kijkt naar het vervolg van het verslag van de tocht en ziet de allerlaatste toerrijders net voor elf uur over de finish komen.
Iedereen is op tijd binnen en heeft recht op het welverdiende elfstedenkruisje.

Er dwalen nog een paar televisie-ploegen door de hoofdstad van Fryslân om een laatste impressie van de feestende meute te geven.
Een camera zwenkt langs een van de vele tap-installaties die her en der geplaatst zijn.
Murk meent Karel te ontwaren, dit moet wel een waanidee zijn, gestoeld op het onbewuste verlangen om bij de feestviering aanwezig te zijn.
Slempend met een door alcohol in een lichtzinnige bui verzeilde vrouw over een dansvloer rond te wervelen.

Murk denkt aan een uitspraak van pa Hemelsoet.
'Een dronken vrouw is een engel in bed.'
Hij zet de televisie uit en begeeft zich naar de slaapkamer.
Misschien is het wel beter thuis te zijn, het gevoel van eenzaamheid slaat in grote gezelschappen harder toe omdat het daar altijd lijkt of iedereen daar een paar vormt.
In de oudste in de Nederlandse taal bekende tekst stond het reeds beschreven.
            Hebban olla uogala nestas hagunnan hinase hi(c) (a)nda thu uuat unbidan uue nu.'
            (Hebben alle vogels nesten begonnen, behalve ik en jij, waarop wachten we nu?)


De feesten in Ljouwert gaan nog een paar uur door, de band speelt en de drank blijft stromen.
Als de bandleden eindelijk moe en dronken naar huis rijden voert de meligheid in de bus de boventoon.
‘Hé daar hebben we een politiefuik.'
Een agent steekt zijn hoofd door het raampje.
'Ik meen alcohol te ruiken.'
De tubaspeler roept dat hij best wil blazen.
'Maar we hebben een bob die bas speelt en Bill heet en glippen door alle mazen van de wet.'
‘En een engeltje op onze schouder’ toetert de drummer, ‘dus komen we ook wel weer veilig thuis.'  
De blaastest wordt afgenomen, de meter blijft groen, ze mogen doorrijden.

Boven Fryslân vliegt een engel naar het Westen.
Ze heeft de hoogte, drank gaf haar altijd al vleugels en nu is ze helemaal in de wolken omdat zij sinds haar dood niet meer zo verliefd is geweest.
Aan het begin van de afsluitdijk doemt een reclamezuil van een levensverzekeringsmaatschappij op.
Eartha vliegt zich bijna te pletter tegen de fel verlichte neon-letters.
'Evident Een duidelijke zaak!'

Bij het AdriaanvanDisairport vliegt de lustige engel nog drie rondjes rond de verkeerstoren.
Het bijna ongeluk al weer vergeten.



Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

Fragment Seizoensgbonden Winterverleiding hst 11 III

Het is vandaag precies honderd jaar geleden dat de eerste officiële Elfstedentocht werd gehouden, de eerste Âlvestêdetocht werd georganiseerd door de Friese IJsbond, de Vereniging de Friese Elfsteden werd pas dertien dagen na de tocht opgericht.
Eigenlijk had de Elfstedentocht ook twaalfstedentocht kunnen heten, omdat Berltsum vroeger ook stedelijke kenmerken had en dus de twaalfde stad langs de route zou zijn.
In 1355 gaf dit eigenzinnige plaatsje zichzelf stadsrechten, dit gebeurde met medeweten van de bestuurders van Westergo zoals het westerse gedeelte van Fryslân toen heette.
De stad gaf in 1470 een eigen stadszegel uit en werd in een officiële brief van de Hanzestad Lübeck 'civitates Berlikum' (de plaats Berltsum met zekere burgerlijke rechten) genoemd.
In 1676 en 1822 is er wel een twaalfstedentocht gereden, maar dit betrof een rit langs twaalf Hollandse steden waarbij men ook over het Lelymeer langs Pampus reed.
Bij de eerste Elfstedentocht deden er geen toerrijders mee, er waren slechts drieëntwintig wedstrijdrijders waarvan zeven zich klasseerden, de winnaar was Minne Hoekstra, dominee te Wergea. 




Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

zaterdag 4 februari 2012

Fragment Seizoensgebonden Lentebal hst 12 II

Murk schrijft nog een paar uur door en begint daarna aan het bereiden van de avondmaaltijd om op tijd klaar te zijn om met het bord op schoot naar de uitzending van Dit was de Dag die is Geweest te kijken.

Het programma opent met beelden van de onthulling van een beeldje dat van Geert Wilders in zeep is vervaardigd.
De maakster, Ineke Kanters noemt het beeld met de titel De tijd lost alles op een ludieke actie.
'Hij heeft niet voor niets het formaat van een tuinkabouter!'
'Het smeltende beeld moet verbeelden dat de invloed van Wilders met de tijd kleiner zal worden.'
Daarna komt de receptioniste van het Tweede Kamergebouw over de mislukte poging om Geert Wilders bloemen en gedichten aan te bieden vertellen.
'Ja ik had dus de instructie gekregen om alle aangeboden bloemen terug te sturen.'
Als de vrouw vervolgens vertelt dat ze ook een grote bos rode rozen die voor een ander Kamerlid waarvan ze wegens haar beroepsgeheim de naam niet van wil onthullen waren bestemd ook weer door de bezorger heeft laten meenemen lukt het Murk het eerste kwartier niet meer om een hap door zijn keel te krijgen omdat hij heel hard moet lachen.
De hoofdmoot van de uitzending bestaat uit een analyse die een socioloog heeft gemaakt van de manier waarop Geert Wilders gebruik maakt van de schijnbare tegenstelling die zou bestaan tussen mensen wiens ouders of grootouders elders zijn geboren en degenen van wie de voorouders al generaties lang in Gedogia wonen.
De bekende Nederlandse komiek die op deze dag de positie van sidekick van de vaste presentator mag vervullen zorgt af en toe voor een  korte klinkslag om te voorkomen dat er kijkers onverhoopt naar een andere zender gaan zappen omdat het betoog van de deskundige wel erg langdradig wordt.
'Er is in feite dus geen verschil tussen ons soort mensen en dat soort mensen.' 
Er ontstaat een discussie over het gebruik van het woord allochtoon.
De socioloog stelt dat dit woord merkwaardig genoeg bijna nooit wordt gebruikt voor immigranten die uit Europese landen afkomstig zijn.
De presentator memoreert dat een minister onlangs heeft voorgesteld om de mensen uit een ander  land dan maar nieuwe Gedogianen te noemen.
De komiek vindt dat een verwarrende term omdat pasgeborenen ook nieuw genoemd kunnen worden.
Hierop reageert de socioloog met zich heel hard op af te vragen hoeveel generaties je allochtoon of nieuw blijft.
De presentator krijgt door zijn oortje, een microfoontje dat onder zijn wilde haarbos is verborgen aanwijzingen van de redactie van het programma over de volgende opmerking die hij zou kunnen maken om de leiding in het gesprek te behouden.
Hij brengt te berde dat het PVV Kamerlid Sietse Fritsma heeft voorgesteld om een naam te verzinnen die alleen voor mensen met een verblijfsvergunning gebruikt wordt. 
De komiek heeft ook nog wel een paar ideeën.
'Medelanders met of zonder status.'
'Westergasten en Noorderlingen in tegenstelling tot Oosterlingen en Zuidersnuiters.'
'Binnenlanders met een land van afkomst.'
'Ingeburgerd of ongeburgerd.'
Voordat de professionele grappenmaker de uitzending geheel kan overnemen kondigt de presentator  een filmpje aan van een kinderkoor dat ruim zestien jaar geleden een lied heeft gezongen waar een ander lid van de PVV-fractie onlangs erg boos over is geworden.
'Het tweede Kamerlid Martin Bosma heeft over de inhoud van dit lied Kamervragen aan de minister van  Onderwijs Cultuur en Wetenschap gesteld.'
'Het is volgens Bosma de derde keer in korte tijd dat er door de publieke omroep Islamitische propaganda wordt bedreven die op kinderen is gericht.'
'Hij beweert dat er wel zevenentwintig keer Allah Akbar, Allah is groot, de veroveringskreet van de jihad wordt gezongen.'
Het filmpje duurt slechts twintig seconden en daarna krijgt de talkshowhost de kans om nog twee andere voorbeelden op te sommen van de ongehoorde beïnvloeding van de jeugd die Bosma heeft gevonden.
'In een peuterprogramma van Teleac vertelt Koning Koos over het Suikerfeest en in Koekeloere, eveneens van Teleac wordt uitgelegd hoe kinderen tijdens de Ramadan moeten vasten.'
Daarna kondigt de presentator het fragment van een actualiteitenprogramma aan waarin Bosma heeft vertelt wat hij de minister zal gaan vragen.
'Daar hebben we uiteraard ook beelden van, laten we even kijken.'
Bosma legt omstandig uit wat er volgens hem allemaal mis is aan de kinderliedjes in programma's die door de linkse kerk gesubsidieerde omroep worden gezongen.
'Wij Gedogianen worden op deze manier vernederd, wij moeten het Islamitisch imperialisme accepteren en ons er weerloos tegenover opstellen.'
'Dat is de boodschap die de staatsomroep ons voortdurend door de strot duwt'. 
'De multiculturalisten kennen geen enkele schaamte meer, het multiculturele geloof is in de samenleving op sterven na dood, maar op de publieke televisie is het -gesubsidieerd en wel- nog springlevend.'
Het programma is bijna ten einde, de talkshowhost begint aan zijn afkondiging en daaroverheen klinkt het gewraakte lied van de Kinderen voor Kinderen nogmaals.
Nadat er twintig seconden van Baklava of rijstevla door de studio hebben geschald kopt de professionele grappenmaker nog even een laatste grap in.
'Volgens mij zat er in de Fabeltjeskrant ook al een foute Moslim: Lowieke de Vos.'
'Die riep steeds hadjikidee en had het over smikkelen en smullen, dat ging dus vast over het offerfeest aan het eind van de Hadj.'
Murk denkt lachend terug aan de opmerkingen die Henk Westbroek onlangs in zijn radiocolumn over boodschappen die in songs verborgen zouden zitten heeft gemaakt.  
'Als je All you need is love van de Beatles achterstevoren afspeelt krijg je een oproep om pygmeeën te killen.'
'Maar ja dan zijn alle liedjes met lalalalala ook verdacht, draai ze maar eens om, dan krijg je Allah Allah Allah.' 



Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier



vrijdag 3 februari 2012

Fragment Seizoensgebonden Herfstval hst 5 II

Verderop in de krant staat een mooi staaltje van participerende journalistiek.
Het is het verslag van een bezoek dat een verontruste klant aan een filiaal van een IJslandse bank die onlangs zijn deuren heeft gesloten heeft gebracht.
Toen hij poolshoogte ging nemen en trof hij een verlaten kantoor aan.
'Aan de muur hing alleen nog maar een reproductie van Roy Liechtenstein.'
'Een uitvergrote afbeelding van Dagobert Duck die in zijn geld zwemt.'

 
 
 
Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

Fragment Seizoensgebonden Lentebal hst 8 III

De ondergang van het imperium van Dirk Scheringa is een dankbaar onderwerp om grollen over te maken.
Ruud vertelt dat hij gehoord heeft dat alle medewerkers van de DSB op de avond voor dat de bank failliet werd verklaard gezamenlijk Chinees zijn gaan eten.
'Hahahaha, dat zou wel eens de laatste klapper voor de plaatselijke Chinees geweest kunnen zijn.'
Eddy stelt zich voor hoe de avond is verlopen.
'Daar zaten ze dan met zijn allen vol gevreten en toen kwam de rekening en bleek de directeur inmiddels te zijn verdwenen.'
'Dirk had toch gezegd dat hij zou betalen?'
Harry schetst het beeld van een dorp waar alle middenstanders hun deuren hebben moeten sluiten vanwege acute cashflow-problemen.
Hij geeft hierbij een perfecte imitatie van het typetje Dirk uit van Kooten en de Bie's Keek op de week ten beste.
'Hè van Kooten, kom je een pilsje drinken............. oh shit het café is dicht.'
Murk vertelt dat hij gestoord wordt van alle mensen die Dirk Scheringa nog steeds als een halve heilige zien en de schuld van de ondergang van de DSB aan iedereen behalve aan de directeur zelf toeschrijven.
Eddy maakt een grap over de moeder van Jan Smit die onlangs in een avondvullend programma op een commerciële televisiestation mocht vertellen hoe de voormalige vriendin van haar zoon er vandoor was gegaan met medeneming van het merendeel van de inboedel.
'Gerda Smid heeft Scheringa gisteren vast nog een sms gestuurd: ik voel met je mee, bij mijn zoon was ook alles weggehaald.'

Karel begint op dreef te komen en verzint een nieuw spreekwoord.
'Scheringa en in beslagname.'
Harry trekt een vergelijking tussen de ondergang van de bankier en dat van de entertainment group.
'Borsato moest gaan optreden om geld te verdienen om de concerten van Diana Ros doorgang te laten vinden en Dirk Scheringa zal dus binnenkort wel in het AZ-stadion staan om geld te genereren om de schilderijen van zijn museum terug te kunnen kopen.'
Karel vindt het vooral erg heel triest dat de collectie van het Scheringa-museum nu ergens ligt opgeslagen en  niet meer voor het publiek te bezichtigen is. 
'Nadat alle schilderijen in beslag genomen zijn is het museum leeg en is het van museum voor magisch realisme tot een museum voor less than minimal art verworden.' 




Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

donderdag 2 februari 2012

Fragment Seizoensgebonden Lentebal hst 4 II

Murk zet de televisie aan om het verslag van het eerste bezoek dat de nieuwe president van de Verenigde Staten aan Gedogia brengt te bekijken.
Hij was eerst van plan om het evenement zelf bij te gaan wonen, maar toen hij hoorde dat het hele centrum zou worden drooggelegd besloot hij daar maar van af te zien.
President Davis zal geflankeerd door kroonprins Willem-Alexander een rondje op de ijsbaan bij het JanCremerplein maken.
De vijver waar in de zomer kinderen hun waterballet opvoeren is nu het toneel voor een wereldleider en de oudste zoon van de koningin van Gedogia.
Speciaal voor deze gelegenheid is de ijsvloer een paar weken langer blijven liggen.
Voor de rit van start gaat stellen de hoogwaardigheidsbekleders zich aan de kant van de vijver op.
De volksliederen van beide staten worden gespeeld, de toekomstige vorst zet in, Davis zingt enthousiast mee.
Onder het beeld van Annie M.G. Schmidt en een aantal van haar bekendste creaties worden de schaatsen ondergebonden.
De sculpturen van de schrijfster, Abeltje, Pluk van de Pettenflat, Minoes, Jip en Janneke kijken versteend toe. 




Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

Fragment Seizoensgebonden Lentebal hst 17 II

In het overzicht van de avondkranten is er nog meer opmerkelijk nieuws.
Het Vrije Woord meldt dat de identiteit van Gedogia is teruggevonden.
Bij een bezoek dat prinses Maxima een vijftal jaren eerder aan het Museum van de Geschiedenis der lage landen heeft gebracht was zij in het bijzonder geïnteresseerd geweest naar de identiteit van Gedogia.
Ondanks de verwoede pogingen van tientallen conservatoren lukte het niet om het object uit het depot op te diepen.
Blijkbaar waren sommige stukken tijdens de verbouwing die al meer dan een decennium duurt door ondeskundige handen op de verkeerde plekken opgeborgen.
Tot een ieders verbazing heeft men bij de aanleg van de nieuwe verlichting in de catacomben het verloren item in een ruimte die al jaren onbetreden was aangetroffen.



Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

Fragment Seizoensgebonden Herfstval hst 13 I

Prinses Maxima heeft in aanwezigheid van enkele dwaze moeders het eerste exemplaar van een boek dat over het Wereldkampioenschap voetbal 1978 in Argentinië is geschreven in ontvangst genomen.
Voetballers en andere topsporters maken zich zelden druk over politiek omdat ze constant bezig zijn zo goed mogelijk te presteren.
Je kan dan ook nauwelijks van hen verlangen dat ze het doel waar ze soms jaren naar toe hebben gewerkt laten schieten.
Dat resulteert slechts in uitspraken zoals Wim Suurbier tijdens het kampioenschap in '78 maakte.
‘Ik zie hier geen verdwenen mensen.'
Dat was een beetje dom. 



Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier