zaterdag 14 april 2012

Fragment Seizoensgebonden Lentebal hst 17 I


Wat vooraf ging:
Murk Hemelsoet heeft een uitkering, hij schrijft een roman en vindt dat best.
De ambtenaren van de Dienst Werk en Uitkering denken daar iets anders over.
Via een detacheringsbedrijf is er een sollicitatiegesprek voor een baantje bij een verslavingskliniek met behoud van uitkering geregeld.  
Zus Jacqueline ziet ook nog wat haken en ogen en mailt haar broer.

De laatste opmerking in de mail van zijn zus: 'Wat is de volgende baan die Phoenix-detachering je aan gaat bieden, iets bij de Scientology Church ?!' doet hem terugdenken aan de tijd dat hij net met zijn studie bij de Hogere Technische School was gestopt.
Pa Hemelsoet zag zijn droombeeld om het rustiger aan te gaan doen zodra zijn zoon afgestudeerd zou zijn en in de zaak zou komen vervliegen en had nadat hij zijn teleurstelling had verbeten zijn uiterste best gedaan om Murk te behoeden voor een bestaan dat van ledigheid vervuld zou zijn.
'Ga dan in hemelsnaam iets anders studeren, ik betaal het wel.'
Murk had helemaal geen zin om meteen weer aan een opleiding te beginnen waarvan het erg ongewis was of hij die wel succesvol zou kunnen of willen afronden en besloot zich dan maar op de arbeidsmarkt te gaan storten.

Er waren in de vroege jaren '80 van de vorige eeuw weinig banen voor schoolverlaters.
Nadat Murk alle kranten door had gespit was hij nog steeds niet op passend werk gestuit.
Na ruim twee weken driftig drukletters te hebben verslonden had hij nog wel een advertentie gevonden voor een vacature waarin naar bananenpellers werd gezocht.
Daarbij werd de vereiste gesteld dat deze dan wel drietalig moesten zijn.
Het leek hem een absurde voorwaarde.
Bij het verrichten van deze werkzaamheden hoefde je volgens hem toch eigenlijk niet echt over een uitgebreide woordenschat te beschikken om met je superieuren en collega's te kunnen communiceren en op grond van een reclameboodschap die indertijd nationale bekendheid genoot was het immers ook meer dan voldoende bananen gewoon met Chiquita aan te spreken.

Hierna had hij nog ettelijke pogingen gedaan om door middel van open sollicitaties een aanstelling
te versieren bij bedrijven die wel bij zijn interesses aansloten.
De brieven die naar platenmaatschappijen en concertzalen waren gestuurd leverden ook weinig resultaat op.
Hij kreeg slechts een dik pak afwijzingen van de bedrijven die de moeite namen zijn brieven te beantwoorden, sommige van de reacties gingen begeleid met een bemoedigend briefje en af en toe stuurden ze dan ook nog een compact-disc die zij waarschijnlijk onverkoopbaar achten en dus toch maar ruimte in hun magazijn in beslag nam.

Deels als ultieme poging om zijn vader te bewijzen dat hij er echt alles aan wilde doen om aan werk te komen en deels uit nieuwsgierigheid had Murk daarna op een oproep van de Scientology Church waarin 'hard werken voor weinig geld' werd aangeboden gereageerd.
Vanzelfsprekend zonder daarbij de intentie te hebben zich ooit bij deze of welk ander sektarisch genootschap dan ook aan te willen gaan sluiten.
Hij had verwacht dat hij na een paar dagen een schriftelijke uitnodiging voor een gesprek in de bus zou krijgen, maar tot zijn niet geringe ontsteltenis stond er reeds de volgende dag een aanhanger van de sekte voor de deur. 
 
Ma Hemelsoet deed open en hoorde de man aan.
Nadat zij had begrepen waar de man voor was gekomen liet zij hem binnen en diende hem bij haar zoon aan.

Het een en ander had bij Murk nog wel enige verbazing gewekt.
Hij was niet gewend dat moeder zomaar iemand tot haar ark toeliet.
Sinds de dag dat ma Hemelsoet tien jaar eerder een man die zijn bootje bij haar had aangemeerd en zonder hier eerst toestemming voor te vragen plompverloren op haar steiger was gaan zitten vissen verontwaardigd had weggebonjourd en het heerschap het bijgevolg nodig had gevonden haar een klap op haar hoofd te geven was zij enigszins mensenschuw geworden.

Murk moet weer lachen over de manier waarop moeder de Jehova-getuigen die zich jaren later bij haar hadden aangediend om de tuin heeft geleid.
Deze hadden plotsklaps haar hoving betreden en zij had geschrokken gereageerd met de opmerking dat ze toch liever eerst wel telefonisch op de hoogte zou worden gesteld als mensen haar wilden bezoeken.

Nadat de mannen na een lange omzwerving door de buurt eindelijk een telefooncel hadden weten te bereiken, na uitgebreid zoeken een verdwaald kwartje in de voering van hun overjas hadden gevonden en het nummer dat ze zojuist van haar hadden gekregen draaiden had ze hen zeer resoluut te woord gestaan.
'Oh u bent Jehova-getuigen, dat spijt me dan vreselijk, maar daar ben ik dus echt helemaal niet in geïnteresseerd.'

Murk had de man van de Scientology toch maar beleefd te woord gestaan, hem beloofd na te denken over het voorstel om een dienstverband met de religieus filosofische beweging aan te gaan en dan zo snel mogelijk zijn beslissing mee te delen.
Hij had de kwestie de volgende dag met een kort briefje afgedaan.
'Helaas kan ik niet op uw aanbod ingaan omdat ik inmiddels elders al een baan aangeboden heb gekregen en geaccepteerd.'






Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier


Geen opmerkingen:

Een reactie posten