Seizoensgebonden Lentebal hst 16

Murk is na een lange dag vol bier en zon moe thuisgekomen en even op bed gaan liggen.

Hij is in een roerige droom beland, waar tot zijn teleurstelling ook deze keer weer geen woelige verwikkelingen met gewillige vrouwen voor komen.

Het visioen vormt slechts een afspiegeling van de dag die achter hem ligt, Murk zucht, hier zullen zijn op sensatie beluste lezers ook niet al te blij mee zijn.

Hij ontwaart Karel Nooitgedacht, die gehuld in een hermelijnen mantel en getooid met een monsterlijke, uit vergulde blikken DenDoolaard bier vervaardigde kroon door de gangen van een kolossaal paleis marcheert.

Murk wordt geestdriftig verwelkomt en achtereenvolgens via lange gangen en hoge zalen en langs hoge gangen en lange zalen door het gebouw rondgeleid, onderwijl vertelt zijn vriend hem over zijn huidige status en hoe hij die verworven heeft.

'Welkom in slot Hoogzwaangouw, zoals je kan zien heb ik het aardig voor elkaar, toen de nood hoog genoeg was vroegen ze mij om het land te redden en vanzelfsprekend moesten ze mij toen als dank voor mijn inzet wel koning Karel I van Groot-Gedogia maken'.

Murk is een en al oor, Nooitgedacht beschrijft hoe hij nadat hij aanvankelijk volkstribuun was geworden de hand aan de wortels van de democratie heeft geslagen, onthult vervolgens hoe de vrijheidsboom werd omgehakt en besluit zijn verhaal door te vertellen op welke manier hij naderhand de absolute macht heeft verworven.

'Ik ben een beweging begonnen, deed toen met een aantal trawanten mee aan de verkiezingen, wij kwamen het beste uit de stembus, vormden een voorlopige regering en mettertijd hebben we mijn tegenstanders een voor een uitgeschakeld, daarop werd de grondwet buiten werking gesteld en bijgevolg zijn wij mettertijd tot koning uitgeroepen.'

Murk gniffelt nerveus over het gemak waarmee Karel het Pluralis-Majestatis van zijn dubbele tong laat rollen en laat zich lankmoedig naar de volgende zaal mee tronen.

Aan het eind van de zoveelste gang die zij passeren zwaait er opnieuw een metershoge deur open.

De poort geeft toegang tot een enorme zaal die door achtarmige kroonluchters in de vorm van octopussen is verlicht, langs alle kanten staan tientallen lakeien in bonte livreien opgesteld die hun heer en gebieder een saluut brengen door hem met een in de rechterhand geheven glas waar volgens Murk wel bier in zal zitten massaal proost Karel I !! toe te roepen.

Karel wenkt een van de dienaren en draagt hem op Murk naar zijn plaats te begeleiden.

Terwijl Nooitgedacht zich uit zijn mantel laat helpen, op een reusachtige troon die nog het meeste weg heeft van een gigantische kroonkurk plaatsneemt en een grote kristallen bokaal bier krijgt aangereikt wordt Murk fluisterend door de page over de ter paleize vigerende protocollen ingelicht.

'Eerwaarde, mag ik u verzoeken wat geduld te beiden, zo dadelijk zal de doorluchtige Karel Tiberius  Nooitgedacht enkele poëmen gaan voordragen, neem u zelf in acht en zorg vooral dat u niet in slaap valt, anders zal u slechts verbanning of erger wachten'.

Murk neemt een slok van het glaasje bier dat voor hem wordt neergezet en kijkt om zich heen, hij constateert dat bijna alle lieden die hij van de bankjes voor de Vondelkerk kent zich in een kring rond de zetel van Karel de prachtlievende hebben geschaard.

De koning-poëet begint luidkeels voor te dragen, zijn stem wordt van alle kanten weerkaatst, zodat het lijkt of hij uit duizenden kelen spreekt.

'Deze gedichten heb ik tijdens de cursus Beeldend schrijven geschreven, de eerste twee draag ik op aan de vrouw die mij daar les gaf, mijn Surinaamse muze der poëzie, Marcia.'

Beeldend schrijven

Gedichten groeien in mijn gedachten

Als de uit pure chocola geschapen

Lorelei der poëzie haar lokroep

Over de kale rotsen van de onontgonnen leerling galmt

Zij houdt mij bij de eerste les

  

Overspelig woordenspel 

De neurotische linguïst gaat vreemd met taal

Speelt overspel met woordspelingen

Germaant den Duitser

Spietst Engels aan zijn pen

Taalt met Scandi's

Voert taalstrijd met Belgen

Parleert met Fransen

Babelt met Iraki

Srenang tongt met Suri's

Hablowt met Pablo's

Vibraties 

Koortsachtig schrijven

Trillende haartjes in de long

Stoten de lucht naar buiten

In een rauwe kuch

Het hoofd gevuld met muziek

Good vibrations

Huiverende herfst

Bibberende blaren

Geen weer voor Beach boys

Dichtbui 

Er hangt een poëtische bui

Ergens boven mij

Die gaat wel weer over

Ik trek wel weer bij

Spoordicht 
De bomen zijn gesloten

De treinen rijmen zich aaneen

Wacht u tot het rode licht gedoofd is

Wellicht heeft de poëet

Nog een laatste woord

Nadat er een schier oneindig aantal gedichten zich traag tot een rivier van rijm aaneen heeft geregen en de toehoorders zich gedurende vele uren de moeite hebben moeten betrachten de indruk te blijven veinzen dat ze geen neiging hebben in slaap te vallen komt er toch nog onverwacht een einde aan de mateloze poëzie-sessie.

Karel kondigt de laatste twee gedichten die hij zal voordragen aan en nodigt een ieder uit om na afloop met hem mee te komen naar een volgende zaal waar aanstonds het staatsbanket met bal na een aanvang zal gaan nemen.

Goede voornemens

Een nieuwe lente

Een nieuw besluit

Twee ons groente

Drie stuks fruit

Narrigheden 
De nar maakt de meest harde grappen

Lakeien grinniken zacht

Te luid gelach wordt beloond onthoofd

De koning ligt te rusten

De nar slaapt met de mooiste vrouwen

Oermenselijk gedicht

Sla de Kaninevaten aan

We hebben wat te Batavieren

De lichten worden feller, de deuren aan de andere einder van de zaal deinen open en bieden uitzicht op een nog grotere ruimte waar tientallen met damasten lakens gedekte tafels die bijkans onder het gewicht van de brokaten kleedjes, het zilveren bestek, servies en kristal doorbuigen.

Murk blikt om zich heen en stelt verbaasd vast dat het gezelschap waarin hij zich bevindt veel uitgebreider is dan hij zich tot nu toe had gerealiseerd.

Hij ontdekt dat er nevens de Vondelgracht-vrienden nog heel veel meer bekende gezichten zijn.

Koning Karel doet een poging om zelf op zijn eigen enthousiaste wijze alle gasten bij elkaar te introduceren en hen aansluitend naar zijn of haar plek te begeleiden.

'Salve amico Silvio, mag ik je aan Ruud Voordewind voorstellen, Ruud dit kleine dikke koddige mannetje ken je ongetwijfeld als il Duce van Italië, Burleskoni.'

Het bevriende staatshoofd loopt rood aan en protesteert luid tegen de verbastering van zijn naam, Karel maakt de belediging compleet door een bekende reclame-deun voor producten waar wel van gezegd wordt dat ze in de Italiaanse keuken altijd van pas kunnen komen te zingen.

'Berlesconi, Burleskoni, Buitonieeeeeeeee.'

Er wordt een volgende regeringsleider met eenzelfde, tegen alle etiketten in druisende behandeling tegemoet getreden.

'Kijk eens wie we daar hebben, Nicolas dit is Harry Spaan, Harry, Nicolas.'

'Sarkootje, Sarkootje, Peugeootje, Renaultje, Sarkootje Sarkooooooooooootje uit Madurodam.'

De helft van de aanwezigen is ondertussen al door Karel op hun plaats gezet en de overigen lopen nog naarstig speurend langs de tafels op zoek naar een kaartje met hun naam.

Karel dedaindert lustig over het resterende deel van de ambteloze, gekroonde, gekozen of door een coupe d'état aan de macht gekomen gasten heen.

'Bij Jupiter Lapis, als ik Katholiek zou zijn zou ik alleen al voor Ratzinger de kerk uitgaan.'

'En als we daar Jacob Zuma niet hebben, wat leuk dat je toch nog kon komen.'

'Hi Chavez, wilde je de Gedogiaanse Antillen nog hebben, dan moet je toch eerst beter leren pokeren om ze van mij te kunnen winnen.'

'Marhaba! Abbassi, waar is Adriaan, nee geef maar geen antwoord, die kwam natuurlijk niet langs die roadblocks bij de westoever-barrière.'

'Jodelahiti Netanyahu joehoe, ga gezellig naast Mahmoud hier zitten, jullie kennen elkaar toch?'

Het lukt de president van de Anglo-Schotse republiek Malcolm McLaren, wonderwel een soortgelijke bejegening te ontlopen door snel naast Eddy Dubois te gaan zitten.

Tegenover hen zitten Vincent Twijgzang en Ulrich von Habsburg, de Kanselier van Oostenrijk broederlijk schouder aan schouder.

Karel slaagt er hoegenaamd moeiteloos in de identiteiten van alle leiders van de Balkan-staten door elkaar te halen, hij weet zijn misvatting evenwel handig te maskeren door hen een voor een als de nieuwe president van Kloatië te presenteren.

Als hij daarna tot ieders verbazing kans ziet om Bobby Fischer, koning van het vorstendom IJsland tot een schaakmatch weet uit te dagen is zijn positie sterker dan ooit.

Murk dwaalt nog een tijdje door de zaal en ziet hoe Nooitgedacht op de voormalige kroonprins van Gedogia afstapt die in een hoek achter een pilaar staat en is nog net op tijd om te horen hoe Karel de zoon van zijn voorganger bij de feestelijkheden probeert te betrekken.

'Hé Alex, jij vindt toch ook dat gekleurde landgenoten hier eigenlijk niet thuis horen?'

De eertijds beoogd troonopvolger reageert geschokt op de uitlating, maar weet zich zeer politiek correct in te houden.
'Alle inwoners van Gedogia zijn ons even lief.'

Karel rolt hard lachend over het gedeelte van de vloer van de zaal dat vrij is gehouden om na afloop van het diner ruimte bieden aan het thé dansant en legt zijn misplaatste grap uit.

'Nee lul, ik doel natuurlijk op de Oranjes!'

Even verderop staan Vladimietje Poetin en Dmitri Medvedev te praten, Karel snelt op hen af en klopt de heren simultaan op de schouder.

'Hé Anatoljevitsj, Vladimirovitsj, mag ik even aftikken, het dansen begint pas na het staatsbanket hoor.'

Bijna iedereen is nu aan de juiste tafel gezeten, Karel rücksichtslost nog wat kreten die door zijn collega's wellicht als smaad zouden kunnen worden opgevat.

Moammar Abu Minyar al-Qadhafi van Groot-Fenicië laat zich niet uit de tent lokken en Karel loopt naar zijn volgende slachtoffer.

'Hé Desi, dit is nou Julio, hij houdt ook erg van dat whitepowerpoeder, daar heb je vast nog wel wat van bij je voor de bunga bunga-party straks na afloop.

'Kim, wat mieters dat je helemaal speciaal voor mij zo'n treinreis hebt gemaakt, welbeschouwd ligt Noord-Korea niet echt naast de deur.'

Op Ludwig Friedrich Wilhelm von Heineken van het koninkrijk Beieren na hebben allen nu een plek gevonden, de lakeien beginnen bedrijvig met dampende schalen aan te lopen en aanvaarden welhaast nog actiever de terugtocht.

In de hoek van de het bakstenen universum van Nooitgedacht begint een orkestje zachtjes te spelen, weldra is het intro overgegaan in een lied dat door Karel kortweg als Hallo Koning onbenul van Jules met de korte achternaam wordt aangekondigd.

Er zijn toch nog een flink aantal genodigden die de schimpen van de soeverein weten te vermijden, maar de rest van het gezelschap moet gedwee toestaan dat Nooitgedacht hun goede naam over de hekel haalt.

Als de laatst gearriveerde invitédo's deze brute handelwijze van Ooitgedacht -zoals de bijnaam van Karel inmiddels onder zijn intimi luidt- hebben ondergaan en aan een uitgebreide dis zitten die alle geneugten die hemel, aarde en hel plegen te bieden moet doen vergeten ziet Murk uit zijn ooghoek nog iemand naderen.

Op het moment dat Sultan Osama Bin Laden van het Kalifaat Arabië de gedroomde monarch van Gedogia in de armen wil gaan sluiten schrikt Murk zwetend wakker en staat op om iets te eten voor zichzelf klaar te gaan maken. 

Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

  Terug naar het Hoofdmenu