Fragment Seizoensgebonden, Winterverleiding hst 3

Murk is van plan vandaag het grootste deel van de dag thuis te blijven om te schrijven en ’s avonds weer naar het filmmuseum te gaan.

Daar draait de film die D.A. Pennebaker van het Monterey pop festival in 1967 maakte.

Hij is ook de cineast die in 1965 Bob Dylan portretteerde in Don’t look back en van een optreden van David Bowie in het Hammersmith Odeon in Londen in 1973 de film Ziggy Stardust and the spiders from Mars maakte.

Murk heeft Jacqueline nog gevraagd of ze mee wil, maar zij mailde terug dat ze die avond helaas moest werken.

Zijn zus herinnerde hem nog wel even fijntjes aan de keer dat hij op het idee was gekomen haar mee te nemen naar de verfilming van het Woodstock festival waar hij twee gratis kaartjes voor had gewonnen.

Ze was indertijd nog maar tien en was nadat ze haar verbazing over al die rare blote stonede mensen had uitgesproken in slaap gevallen.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Voordat Murk naar het filmmuseum vertrekt haalt hij voor de zekerheid de zekering van het fornuis uit de stoppenkast om te voorkomen dat moeder opnieuw pogingen kan doen de ark in de hens te steken door een pan met onbestemde inhoud op de kookplaat te laten staan.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

De film is voorwaar een belevenis.

Het op het festival aanwezige publiek ontvangt elke muzikant die het podium betreedt met een luid: 'groovy!'

Murk bedenkt zich dat hij ongetwijfeld iets andere bewoordingen zou hebben gebruikt, maar kan zich toch erg goed vinden in de strekking van deze uitroep.

Hij veronderstelt dat dit festival veel leuker moet zijn geweest dan het megaspektakel dat zich twee jaar later in Woodstock heeft afgespeeld.

Woodstock is vermoedelijk ook alleen maar bekender geworden omdat daar meer publiek was en veel van de optredende artiesten inmiddels de status van superster hadden bereikt.

Tijdens het Monterey waren de meeste van de optredende sterren waarschijnlijk ook nog niet geheel door drank en drugs geoccupeerd.

Het feit dat zowel Jimi Hendrix als Janis Joplin ruim een jaar na Woodstock kwamen te overlijden maakt het zeer aannemelijk dat dit medio '69 toch wel het geval moet zijn geweest.

Murk heeft op zijn laptop dikwijls fragmenten via You-Tube bekeken, maar nu hij het als geheel mag aanschouwen komt de sfeer van het festival door het surround geluid en het grote scherm waarop de beelden worden vertoond wel erg surrealistisch over.

Jimi Hendrix blijkt op het Monterey nog in staat te zijn om het bespelen van een gitaar met het maken van een koprol te combineren.

Daarna volgt zijn spetterende versie van Chip Taylor’s Wild thing met de brandende gitaar.

Naar verluid bedacht Hendrix deze act na het zien van het optreden van the Who.

Toen deze band de show met het stukslaan van instrumenten op de geluidsapparatuur had beëindigd vond Jimi dat hij dan toch ook wel met iets spectaculairs moest komen.

Janis Joplin brengt een stampende uitvoering van Ball and chain.

Er rolt een lege drankfles over het podium, Janis ontwijkt het voorwerp behendig en blijft zowaar op de been.

Murk slaagt er ternauwernood in de grinnik die in zijn keel oprispt tot een binnensmonds gerochel te beperken, maar het lukt hem niet meer het commentaar dat zich gelijktijdig bij hem heeft aangediend binnen te houden.

´Hier kan Amy Winehouse toch nog wat van leren.´

Pennebaker heeft helaas maar een song van Joplin in zijn rockumentaire opgenomen.

Het hoogtepunt van het festival, het optreden van Otis Redding krijgt slechts een paar minuten meer toebedeeld.

Daarna volgt de registratie van de show van Ravi Shankar, met solo´s die uren lijken te duren.

Murk verbaast zich over het publiek op het scherm dat de hele tijd maar even enthousiast blijft.

Blijkbaar waren er dus toch wel hele goede drugs in omloop in het jaar1967.

De film is afgelopen

De lichten gaan aan.

Murk is weer klaar wakker.

´Is er geen toegift!?'

Na tien minuten op een stoel staand: 'we want more!´te hebben geroepen laat Murk zich toch maar gedwee naar de uitgang van het filmmuseum begeleiden.

Het is wel weer mooi geweest.

Eric Burdon and the Animals: down in Monterey

The people came and listened
Some of them came and played
Others gave flowers away
Yes they did yeah!
Down in Monterey
Down in Monterey

Young gods smiled upon the crowd
Their music being born of love
Children danced night and day
Religion was being born
Down in Monterey

The Byrds and the Airplane
Did fly
Oh, Ravi Shankar's
Music made me cry

The Who exploded
Into fired light (yeah)
Hugh Masekelas music
Was black as night

The Grateful Dead
Blew everybody's mind
Jimi Hendrix, baby
Believe me
Set the world on fire, yeah!

His majesty
Prince Jones smiled as he
Moved among the crowd
Ten thousand electric guitars
Were groovin' real loud, yeah

If you wanna find the truth in life
Don't pass music by
And you know
I would not lie
No, I would not lie
No, I would not lie
Down in Monterey
Hu! huh-huh!
Alright!

Three days of understanding
Of moving with one another
Even the cops grooved with us
Do you believe me?
Yeah!

Down in Monterey
Down in Monterey, yeah
Down in Monterey
Down in Monterey, yeah

I think that maybe I'm dreamin'!

Monterey!
Monterey-yeah!
Down in Monterey
Did you hear what I said?
Down in Monterey

That some music
Monterey
FADES-
I said
Monterey, Monterey, Monterey
Yeah-yeah, hey-hey-hey
A-ay, a-ay, a-ay-a-ay

Burdon, Weider, Jenkins, McCulloch, Briggs

Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

  Terug naar het Hoofdmenu