zondag 12 mei 2013

First Consort

Herbert Spencer Weiser is er bijna helemaal klaar voor.
Nog een paar minuten voordat zijn moment aanbreekt, een paar keer diep ademhalen en de stropdas wat strakker aanhalen.
Hij kijkt diep in de spiegel en spreekt zichzelf moed in.
“Je kan het!”
Hij werpt nog maar eens een blik op de portretten van zijn voorouders die hij als extra morele bewapening in zijn werkkamer heeft opgehangen.
“Hadden overgrootvader Eberhard en oudoom Adolphus toen ze emigreerden zich ooit kunnen bedenken dat een van hun nazaten zo ver zou komen?”
“Toch maar goed dat ik die studie heb afgemaakt.”
“Anders was ik misschien schrijver of dichter geworden.”
“En was ik nog steeds het zwarte schaap van de familie geweest en zou het bedrijf waarschijnlijk niet meer bestaan.”
Eat your heart out, Heineken!”
“Dan had ik in plaats van het volk in ferme oneliners toe te spreken nu in lange fraaie volzinnen zitten te beschrijven hoe de armoe me kwelde.”
De the Star-Spangled Banner beltoon overstemt zijn hardop uitgesproken gedachten.
Weiser pakt zijn BlackBerry, leest het korte tekst-boodschapje en vraagt zich af wat hij op “Bud zie ik je snel weer eens?” zal gaan antwoorden.
“Voorlopig beter even van niet?”
Of er toch gewoon helemaal maar niet op reageren?
Een klop op de deur onderbreekt zijn overpeinzing.
“Mevrouw de President, het is zo ver!”
Weiser loopt naar de deur, betreedt de gang, pakt de hand, knijpt er in, en fluistert zacht in het oor van de voormalige miss-Missouri.
“Kimberly here we go!”




zaterdag 11 mei 2013

Professionele hulp?

Karel vraagt zich hardop af of zijn probleem eigenlijk wel groot genoeg is om professionele hulp te gaan zoeken.
“Ik vind het wel prima zo, ik ben toch niemand echt tot last.”
Arnold is het zoals altijd met hem eens.
“De mensen kijken ons wel wat vreemd aan, omdat ze denken dat jij tegen jezelf loopt te praten, maar wat maakt dat uit.”
“In de stad zijn ze immers wel wat gewend, er lopen genoeg figuren rond zoals wij.”
“En waarom zou ik daar een arts mee lastig vallen.”
“Ze zien ons aankomen,” lacht Arnold.
“Ja ik snap ook wel dat jij het helemaal niks vindt.”
“Maar ik sla ons beiden er wel doorheen.” 

 

 

Vakantiemailtje

Hoi Paul,
Ja, ik zit nu dus op Gran Canaria, het is hier toppie, het haalt het niet bij Ibiza, maar hier loop ik tenminste niet de kans om van die gasten zoals Wesley S., of nog erger dat voetbalwijf van hem, tegen te komen.

Alles waar Henk van te voren voor heeft betaald is hier gratis, de lauwe cocktails, het verbrande eten, de koele blikken van de serveersters.
Alles inclusief noemen ze dat.
Henk ligt nu voor pampus, moest zich weer zo nodig uitsloven in het zwembad.
Een salto noemde ie t, hij had zich beter voor de bommetjewedstrijd kunnen inschrijven, die is eind volgende week, maar de inschrijving is dus al gesloten.
Hij zegt dat ie een whiplash heeft of zo, nou ja, ik laat hem maar even, hij heeft immers ook vakantie.

Ik heb Nadia net op een boot gezet, ik hoop dat die dolfijn er zin in heeft, dan heb ik tenminste ook een middagje rust.
Je vraagt je toch af waar die beesten de energie vandaan halen om zo'n boot anderhalf etmaal achter zich aan te slepen.
Mij krijg je die oceaan niet op, net nog even op de buienradar gekeken, nee geef mijn portie maar aan flipper.

Ronnie zie ik gelukkig bijna de hele dag niet, ik heb m wijs gemaakt dat 'te ves como una ballena, quiero ir a nadar' 'ik vind je leuk, heb je zin om je weet wel' betekent en dat probeert ie nu al drie dagen op die meiden hier uit.
Na de siësta is er schildpadknuffelen, er is een hele leuke bij, die volgt me nu al dagen, alsof ik sla aan me reet heb hangen en daarna komt Carlo weer voor de massage, dus ik vermaak me hier ondertussen wel.

Tot mails, zie je snel,
Ingrid.

 

Hangmat?

Murk Hemelsoet gaat achter zijn laptop zitten en opent zijn mailbox.
Er is een nieuwsbrief van Libris boekhandel met een bericht over een schrijfwedstrijd.

Lees deze zomer uw boeken in een hangmat!‏

Murk klikt op de button lees verder.

Lijkt het u ook zo fantastisch om heerlijk ontspannen in de tuin of op het balkon, in uw eigen hangmat een boek te lezen? Let dan goed op! U maakt namelijk kans op 1 van de 5 hangmatten die wij mogen weggeven!

Wat kunt u winnen?

1x hangmat incl. ophangset
Type: Ribero regenboog
T.w.v. € 75,-

Wat moet u doen?

Vertel ons waarom u graag deze zomer in een hangmat zou willen liggen.

Murk heeft geen idee, ja wat zou je nu met een hangmat ter waarde van vijfenzeventig euro moeten doen.
Het is natuurlijk wel inclusief een ophangset, dat is altijd handig.
Hij breekt zijn hoofd een tijdje over de vraag waar hij het ding dan aan op zou moeten hangen, hij heeft wel een tuin, maar staan die bomen wel dicht genoeg bij elkaar om het een en het ander uiteinde er aan te kunnen bevestigen.
"Van het type 'Ribero Regenboog' !?!?!"
Hij heeft echt nog nooit van dat merk gehoord en vraagt zich af of hij als hij mocht winnen het geval wellicht aan familieleden, vrienden of kennissen als verjaardagsgeschenk cadeau kan doen om zich aldus wat geld en een moeizame zoektocht langs winkels te besparen om daar iets bruikbaars voor hen te gaan kopen.
En als het product dan onverhoopt niet in smaak zal vallen of ondeugdelijk blijkt te zijn zou een met veel inspanningen opgebouwde relatie ook wel eens ernstig verstoord kunnen worden.

"En wat moet je nou met zo'n onderwerp?"
"Ze zullen bij Libris en Ribero toch niet verwachten dat er ronkende verhalen waarin de geneugten van het bezit van een hangmat worden bezongen worden geschreven?"

Murk opent een nieuwe file in zijn tekstverwerkerprogramma, tikt 'Hangmat?' en maakt de tekst vet.
Een pakkende titel heeft hij in ieder geval al, maar hoe nu verder.
Rondom een enkele losse bemerking zoals dat het hem vreselijk onhandig lijkt om een biertje te drinken terwijl je in een hangmat ligt kan je toch geen verhaal schrijven.
Zeker niet als je die vaststelling nog nooit werkelijk aan de praktijk hebt kunnen toetsen.

Dan maar een beetje associëren.
Hangmat, zon, tuin, lente-en/of zomerkriebels, beestjes, nee daar kom je ook niet verder mee.
Hangmat, loomheid, indolentie, flegmatiek, ledigheid is des duivels oorkussen.
Murk pakt een pilsje uit de koelkast, slaat wat kloekmoedigheid naar binnen en spreekt zichzelf ernstig toe.
Ja luiheid is dan wel mijn core business en het hoofdthema van de roman waar ik al jaren aan schrijf en die toch maar niet af wil komen, dus daar moet iets mee te doen zijn.”
“En anders gebruik ik gewoon die anekdote van Karel die toen hij een melige tweet over de 'Libresse Literatuur Prijs' op Twitter had gepost gelijk een reactie kreeg.”
Murk neemt nog maar een flinke slok bier en probeert zich de inhoud van de uitwisseling van elektronische boodschappen die zijn vriend onlangs via het sociale netwerk met een Zweedse inlegkruisfabrikant heeft gehad uit zijn te korte termijn geheugen op te diepen.
Het duurt hem veel te lang en hij klikt de site aan en vindt al snel de conversatie die tussen de ontwikkelaar van producten voor persoonlijke hygiëne en de prettig gestoorde dichter plaats heeft gevonden.

poeetweet Karel Nooitgedacht:
#Herman Brusselmans heeft de Libresse Literatuur Prijs gekregen
Het jury-rapport roemt zijn barokke omschrijvingen van vochtige flamoezen
Reply van 
SCAeveryday SCA (develops and produces personal care and tissue products 
(TENA, Tork, Libresse, Libero, Zewa etc.),
 packaging, publication papers and solid-wood products. http://www.sca.com :
@poeetweet Haha. Would be a nice idea to have a #Libresse literature award
Reply poeetweet Karel Nooitgedacht:
@SCAeveryday Tack så mycket

Het geluid van een rinkelende telefoon verstoort ook deze kans op weg naar eeuwige roem en een hangmat van vijfenzeventig euro.
Murk rukt zich los van het beeldscherm en neemt op.
Het is Jacqueline, nadat ze lankmoedig alle klachten over gebrek aan inspiratie van haar broer heeft aangehoord betoont zij zich tegen alle verwachtingen in toch nog erg begaan met de getormenteerde auteur.
“En anders heb ik nog wel een Heineken hangmat op zolder liggen!”
“Die mag je hebben, daar doen we toch nooit iets mee.”
Murk bespaart zich de moeite om uit te leggen dat het meedoen aan de wedstrijd belangrijker is dan het winnen van een stuk textiel met de mogelijkheid om het ergens aan te bevestigen en legt de hoorn neer.
Hij pakt nog maar een biertje, gaat op de bank liggen en boert een verzuchting.
Wat moet je nu ook eigenlijk met een hangmat?!?!”

Murk mailt zijn inzending.
Twee weken later komt er antwoord.
Tot zijn niet geringe verbazing blijkt hij toch buiten de prijzen gevallen te zijn.    




vrijdag 10 mei 2013

Verhuizenissen

Erik kijkt naar de polaroid-foto die eerder die middag is genomen en zet hem terug op de schoorsteenmantel.
Na veertig jaar eindelijk een eigen huis te bezitten, maakt het de moeite waard om nog wel veertig jaar door te willen leven... en te werken.
Nadat hij het bord 'Te Koop' uit de tuin heeft gehaald, het koffiezetapparaat heeft uitgepakt en aangesloten, kan hij aan zijn volgende boek beginnen.
Erik zet de lampen, die zijn vrienden na het uitladen op tafel hebben achtergelaten, op de grond, scheurt een doos open, plaatst zijn Remmington naast de kop koud geworden koffie, draait een vers vel papier in de machine en begint te tikken.
Er verlopen uren typen zonder gedachten aan zorgen die een schrijver soms plachten te kwellen.
Geen zorgen om onbetaalde rekeningen in de schoenendoos in de hoek, die hij had kunnen betalen als hij het huis niet zou hebben gekocht.
Denkt niet aan de man van de incasso die zijn nieuwe woonstee nog wel niet zal kunnen vinden, omdat hij geen adreswijziging heeft gestuurd en zich nog niet bij het bevolkingsregister heeft gemeld.
En vooral niet meer aan driehoog achter tussen schreeuwende muren, slaags rakende deuren, kreunende bedden, stampende vloeren en de naburige ramen in overspannen sponningen die helaas nooit zo erg klemden als die bij hem thuis.
Het geluid van de bel onderbreekt zijn onbekommernissen.
Het zal deurwaarder Bordewijk toch niet reeds zijn?
Voor de deur staat een vrouw met een uitgestoken hand, in de andere heeft zij een rond voorwerp dat bedekt wordt met een doek.
"Hallo, ik ben Mary, je buurvrouw, ik wilde je even welkom heten in de buurt." 
Mary onthult de aard van het object, een springvorm met een dampende appeltaart.
"Toen ik jullie vanmorgen dat busje zag uitladen ben ik dadelijk gaan bakken."
Erik haast zich een tweede stoel aan te schuiven en excuseert zich om verse koffie te gaan zetten en in de keuken op zoek te gaan naar de doos met servies en bestek.
Mary pakt de dampende mok aan en kijkt rond om een plek te vinden om deze tijdelijk neer te kunnen zetten.
Erik verontschuldigt zich voor het feit dat hij alleen de verkeerde borden, het foute mes en te grote lepels heeft gevonden en hij nog geen suiker of koffieroom voorhanden heeft.
"Sorry, ik heb nog helemaal geen tijd gehad om melk en suiker bij de buren te kunnen lenen."
Mary werpt een blik op de schrijfmachine en de stapel inmiddels getypte pagina's en snijdt de taart en het volgende onderwerp aan.
"Schrijf jij ook?"
"Wat leuk!"
"Ik ben met een roman bezig."
De koffie is op, de taart half, Mary pakt de lege bakvorm en haar theedoek, neemt de kamer nogmaals in ogenschouw en maakt aanstalten om te vertrekken.
"Ik kom nog wel eens langs als je een beetje op orde bent."
Bij de voordeur draait zij zich nog eenmaal om en neemt afscheid.
"Als je nog iets nodig hebt, hoor ik dat wel."
"O ja, ik geef ook schrijfcursussen, als je interesse hebt, kan ik binnenkort wel een foldertje bij je in de bus doen."
Erik brengt de koffiemokken, de soepborden, het vismes en de eetlepels naar de keuken en legt deze in de gootsteen.
Hij draait het volgende verse vel in de machine en vraagt zich af hoeveel lege bladzijden er nog in de wereld bestaan.

woensdag 1 mei 2013

Mijn eerste interview

Het eerste interview dat mij is afgenomen. Nou ja, stuurde me enkele vragen, ik mocht het zelf schrijven.

Wil jij je even voorstellen?

Mijn naam is George Bekker, een man van bijna 50. Geboren en getogen in Amsterdam. Schrijver van korte verhalen, columns, gedichten en al vijf jaar werkend aan Seizoensgebonden, een faustdikke roman. Ik heb sinds kort een relatie met @MarianneCramer , zij is mijn lief en inspirator en oh ja, ze helpt mij met verbeteringen en raadgevingen van mijn schrijfsels.

Wat is de reden dat je bent gaan bloggen?

Ik ben ooit begonnen met het schrijven van een novelle, dat werd de roman Seizoensgebonden, ging deze d.m.v. in een weblog geplaatste fragmenten via Twitter promoten. Daar zijn later de korte verhalen, gedichten en foto's, die ik in het verleden bij concerten maakte, bijgekomen.

Hoe lang blog jij al?

Ik heb eerder een blog gehad waarin ik delen van Seizoensgebonden integraal publiceerde, incidenteel iets op Literairwerk.nl geplaatst, maar de huidige blogsite met herschreven stukken bestaat sinds juni 2011.

Hoe vaak blog jij?
Afhankelijk van tijd en inspiratie.

Heb jij vaste tijden waarop jij je blogs schrijft?

Van maandag 5.46 uur t/m maandag 5.45 uur, de rest van de tijd besteed ik aan activiteiten die niet voor publicatie geschikt zijn.

Heb jij altijd een thema of idee waarover je wilt bloggen
of komt dat pas als je er voor gaat zitten? 

Nee en ja.
Blog jij over alles? 
 
Ik schrijf over alles behalve de bodemgesteldheid van Noordoost-Groningen, maar ik sluit niet geheel uit dat ik binnenkort ook nog een blogje aan de aardappelteelt zal gaan wijden.

Hoe zou jij jouw blogs omschrijven? 
 
Totaalliteratuur. Seizoensgebonden is fel magisch realistische fictie, maar ik schuw ook de non-fictie niet.

In hoeverre en waarom houd jij rekening met jouw lezers, of doe je dat helemaal niet?
 
Wat ik schrijf moet leesbaar zijn. Ik word graag gelezen.

Zijn er onderwerpen waarover je wilt schrijven maar het nog niet durft/wil/kan? 
 
Het ene onderwerp is makkelijker op papier te zetten dan het andere. Het heeft jaren geduurd voordat ik over het te boven komen van mijn verslavingsprobleem en de zelfmoord van een vriendin kon schrijven. Niet omdat ik het onderwerp wilde vermijden, maar omdat het lastig is er iets zinnigs over te melden.

Hoe belangrijk zijn de statistieken voor jou? 
 
Ik ben een cijferfetisjist, ik had niet voor niks statistiek in mijn vakkenpakket. En ik had toch al gezegd dat ik graag word gelezen. 

Op wat voor manier en waar, maak je kenbaar dat je een nieuw blog hebt geschreven? 
 
Ik bestook de TwiterTijdlijn voortdurend met spamlinks naar mijn blogs.

Ben je tevreden over jouw site?
 
Nooit! Alles kan altijd beter. De opmaak van mijn blog wordt te vaak verminkt als ik het van een Word file naar blog transfereer en dat is heel irritant.

Wat vind je van de reacties van lezers op jouw blog?
 
Altijd fascinerend. Ik ben heel benieuwd wat ik nu weer voor respons op dit blog krijg.

 
Meer Columns, Anekdotes, Aforismen en Absurde feiten  
vindt U hier