t.g.v. de 65e geboortedag van James Newell Osterberg, beter bekend als Iggy Pop 21-04-12
De lul van Iggy of de
foto die ik nooit heb gemaakt.
In
1993 had ik vrij toegang tot de eerste editie van het
Lowlands-festival in Biddinghuizen.
Dat
had ik via de Eindhovense band The Alabama Kids die ik eerder had
gefotografeerd weten te regelen.
Ik
maakte in die tijd foto's bij concerten en festivals zonder dat ik
daar explicite toestemming voor had.
Toen
ik begin jaren '80 optredens begon te fotograferen was dat nooit een
probleem, maar aan het eind van het decennium werd dat allengs
lastiger.
Bij
stadions en festivals smokkelde ik mijn fotoapparatuur in melkpakken
en uitgeholde broden in koelboxen of in omgebouwde thermoskannen
naar binnen.
Als
ik daarna met een batterij camera's om mijn nek rondliep had ik
meestal geen last meer van de aanwezige security.
Iemand
die zonder accreditatie brutaalweg openlijk met twee camera´s
rondbanjert loopt immers minder in de kijker dan iemand die zijn
spullen schichtig verbergt.
Bij
kleinere zalen vroeg ik meestal eenvoudigweg of ik mijn foto-koffer
dan wellicht bij de garderobe zou kunnen inleveren.
Nadat
het antwoord 'ja dat kan hoor' liep ik dan toch maar gelijk de zaal
in.
Ja
ik zou mijn spullen 'kunnen inleveren', maar dat hoefde niet te
betekenen dat ik dat dan ook zou doen.
Aan
de uitnodiging om Lowlands '93 gratis te bezoeken zat een restrictie,
ik mocht het concert van the Alabama Kids fotograferen, maar moest
daarna mijn camera's onmiddellijk inleveren.
Achteraf
heb ik spijt dat ik me aan deze afspraak had verbonden.
Ik
had met mijn pasje bijna overal toegang, inclusief de pers-tent, maar
had toch veel liever de beschikking over mijn derde en vierde ogen gehad.
Ik
genoot van de muziek, het leuke publiek, het fraaie weer, dronk
teveel bier en vermaakte me best.
Tot
het moment dat het optreden van Iggy Pop begon.
De
andere bands had ik van een afstand bekeken om de beelden die ik op
mijn netvlies zou kunnen krijgen niet gelijk als stills
die ik met een fototoestel zou hebben kunnen vastleggen niet te
hoeven zien.
Bij
Iggy moest en zou ik vooraan staan.
Er
zijn foto's die je als Rockfotograaf altijd had willen
maken.
Ik
ben te laat geboren om concerten van Jimi Hendrix, Janis Joplin of
Jim Morrison bij te kunnen wonen.
Ik
had de heer James
Newell Osterberg
al wel een aantal keren gefotografeerd.
Maar
nu stond ik op een meter afstand toen hij zijn mannelijk deel te
voorschijn haalde en daarmee de snaren van zijn gitaar tot bloedens toe
beswaffelde.
Pijnlijk!
Ik leef sinds die dag in augustus met de beelden van de ultieme
foto die ik nooit heb kunnen maken in mijn achterhoofd.
Maar het
lijkt mij dat het voor hem ook niet echt een heel erg aangename sensatie moet zijn geweest.
Klik ook door naar
Foto's
en verhalen bij foto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten