Vanmorgen werd in het NPO Radio 1-programma Spraakmakers een oproep gedaan:
''Aan wie denk jij tijdens deze twee minuten stilte? Iemand die moest onderduiken, een vriendin uit het buitenland die nog steeds niet in vrijheid kan leven, militairen die hun leven voor ons op het spel hebben gezet? Welk oorlogsverhaal laat jou niet los?''
De oproep was uiteraard bestemd voor luisteraars die hun verhaal op de radio zouden willen vertellen, maar ik heb het als schrijfopdracht opgevat en het bij de verhalen die in mijn familie rondgaan gehouden.
Om en om verhalen van moeders en vaders kant.
Ze hebben de oorlog allemaal ruim overleefd. Op de vader van mijn moeder na die reeds in 1933 is overleden.
Mijn opa (overleden toen ik 7 jaar oud was) vertelde dat hij soldaat was geweest. De details zijn me ontschoten.
Toen de dementerende opoe van mijn moeder, die bij haar dochter inwoonde, hoorde dat er een buurtgenoot was 'ondergedoken' dacht ze dat deze in de Jozef Israëlskade (in de oorlog in opdracht van de Duitse bezetter Tooropkade genoemd) was gesprongen.
Het timmerbedrijfje van mijn opa aan de Laanweg in Amsterdam-Noord werd in 1943 door de geallieerden platgebombardeerd bij het op de nabijgelegen Fokkerfabriek gerichte Friendly Fire. De Fokker-fabrieken werden bij die precisie-aanval niet geraakt.
Geallieerde bombardementen op Noord: juli 1943
Grappig detail: op de plek waar het bedrijfje van mijn opa heeft gestaan werd later mijn uit noodgebouwen bestaande middelbare school gebouwd.
Mijn moeder (destijds 17) vertelde over hongertochten die ze maakte in de hongerwinter.
Uiteraard op een fiets met houten banden en ja, ze werd door sommige boeren schandelijk afgezet.
De oudere broers van mijn vader waren bij het aanbreken van de oorlog al volwassen.
Ze zullen dus in de aanloop van de oorlog wel zijn opgeroepen militaire dienstplicht te vervullen.
Wel heb ik geruchten gehoord over een vlucht naar Frankrijk om aan de Arbeitseinsatz te ontkomen.
Mijn moeder (toen inmiddels 18) verhaalde hoe ze, gezeten op een Canadese tank, over de Amstellaan (later Stalinlaan nu Vrijheidslaan) de Rivierenbuurt inreed.
De bevrijding van Amsterdam
Tijdens de hongerwinter heeft mijn vader een boom mee naar huis gesleept om tot brandstof te dienen. Het zal een grote tak zijn geweest. Mijn vader was toen nog pas 7.
Voor zover ik weet heeft niemand van mijn directe familie in het verzet gezeten en is ook niemand fout geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten