Wat
vooraf ging
Na een val en een
aantal tijdelijke ziekenhuisopnames kan de dementerende moeder van
Murk Hemelsoet niet langer thuis blijven wonen en moet worden
opgenomen in een verpleegtehuis.
Murk is met
moeder in de ambulance meegereden, zijn zus Jacqueline is zoals
altijd ietwat verlaat, maar verschijnt dan toch nog.
In het
verpleegtehuis zijn ze nog niet voorbereid op de vroege komst van de
nieuwe bewoonster, er wordt ijlings een bed opgemaakt en men gaat
haastig op zoek naar verse kussens.
Een vrouw met een vogelnekje went haar
steven en struist op Murk af. Zij stelt zich voor als de
coördinatrice van de afdeling psychische geriatrie en begint Murk
direct met allerlei informatie en vragen te bestoken.
Het gaat Murk
allemaal een beetje te snel. De dagen van hectiek
en alle nachten dat het slaapgebrek de overhand nam, eisen nu hun
tol. Het kost hem moeite al zijn gedachten op een rijtje te houden.
Gelukkig verschijnt Jacqueline al snel
ten tonele. Zij voert het bewind over ma Hemelsoet en dus mag zij
alle formulieren, die de afdelingscheffin voor Murk heeft
uitgespreid, invullen.
Er komen constant allerlei mensen de
kamer van moeder binnen, verscheidene verpleegkundigen, een
voedingsdeskundige en een arts die de medische staat van moeder komt
opnemen.
Murk wil weg van alle drukte, naar
buiten voor een sigaret, een beetje frisse lucht en om even rustig na
te kunnen denken.
Dat blijkt nog niet zo eenvoudig. Hij
is gelijk met ma en de ambulancebroeders binnengekomen en weet niet
dat er een code moet worden ingetikt vooraleer er van de lift gebruik
gemaakt kan worden en moet onverrichter zake naar de kamer
terugkeren.
Gelukkig heeft men
Jacqueline bij binnenkomst in het EDD
wel over deze maatregel, die moet
voorkomen dat demente bewoners zoekraken, ingelicht en kan zij
broerlief de vier cijfers geven die hij nodig heeft om de
werkelijkheid voor een paar minuten te kunnen ontvluchten.
Jacqueline is nog steeds druk met de
formulieren bezig als Murk in de kamer van ma Hemelsoet terugkeert.
Haar noeste arbeid wordt telkens onderbroken door nog meer mensen die
nog meer informatie komen brengen en halen.
En daarnaast brengt moeder haar ook
steeds uit haar concentratie. Ma zit ook met veel vragen, maar
begrijpt de antwoorden niet. Ze wil haar plas kwijt, maar weet niet
hoe en waar dat kan.
Er komen twee zusters met een draaglift
om moeder uit haar bed te hijsen. Er wordt naarstig naar een postoel
gezocht.
De schijn van een privésfeer wordt
hier opgehouden. Jacqueline en Murk worden naar de gang gebonjourd,
opdat ma Hemelsoet haar blaas in alle beslotenheid kan legen.
Achter de gesloten deur klinken kreten
van pijn, klaarblijkelijk wordt de gewonde arm van moeder te weinig
ontzien door de verpleegsters.
Een uur later. Jacqueline en Murk
willen even naar buiten. Maar dat blijkt niet meer mogelijk te zijn.
Er heerst inmiddels een gedeeltelijke quarantaine op de afdeling, in
verband met een uitbraak van het Noro-virus.
Degenen die naar buiten gaan, mogen de
eerste tijd niet meer terug naar binnen. Jacqueline en Murk kunnen
pas weg nadat het laatste formulier gelezen, ingevuld en getekend is.
Het Norovirus is een groep van virussen
die vaak in ziekenhuizen en verpleeginrichtingen voorkomt, het is een
belangrijke verwekker van diarree en zeer besmettelijk.
Er wordt geschat dat
wereldwijd 50% van alle acute episoden van gastro-enteritis,
ook wel buikgriep genoemd, door deze virussen wordt veroorzaakt.
De symptomen van deze virussen zijn
misselijkheid, omdat er daarbij soms ook heftig wordt overgegeven,
spreekt men wel van projectielbraken. En dat gaat vaak gepaard met
hoofdpijn én diarree én maagkrampen én spierpijn én milde koorts.
De opsomming van bovenstaande
verschijnselen is al voldoende om mensen met een minder sterke maag
alle kenmerken die bij een uitbraak horen te laten vertonen en
daarboven hangt er in de gangen van de verpleegafdeling ook nog een
penetrante stank, omdat het aroma van desinfecterende middelen de
strijd tegen de geur van incontinentieluiers dik aan het verliezen
is.
Murk heeft naast het feit dat hij bijna
niet geslapen heeft ook amper iets gegeten en bedenkt dat dit laatste
op dit moment zeker als voordeel mag worden genoteerd.
Hij heeft pijn in zijn rug en schouders
van de vele malen dat hij moeder heeft moeten tillen en de
onderhuidse spanning die zich ten gevolge van haar lijden bij hem
heeft opgehoopt.
Eindelijk mogen Jacqueline en Murk de
verpleeginrichting verlaten.
Door de gang
schuifelen, huppelen en dweilen patiënten die als spelers in een
seniorenversie van one flew over the
coocooks nest niet zouden hebben
misstaan.
De lift gaat eerst tot twee keer toe
naar de topvloer voordat ze de code daar nogmaals in hebben kunnen
drukken.
Op de bovenste etage worden de ergste
gevallen van dementia gehuisvest. Elke keer dat de deur zich hier
opent, grijnst een patiënt, die de code heeft weten te kraken en
zich vermaakt met het voortdurend oproepen van de lift, hen aan.
Broer en zus Hemelsoet bereiken ten
langen leste de begane grond en lopen naar buiten. Murk heeft het
gevoel dat hij ontsnapt is uit een psychiatrische hel van Dante en
voelt zich schuldig dat ze moeder daar achter hebben moeten laten,
maar weet dat zij daar, met artsen en verpleging onder handbereik,
beter verzorgd kan worden dan thuis.
De coördinatrice heeft hen vertelt dat
de patiënten altijd weg kunnen en nergens toe gedwongen worden, maar
daar heeft iemand die niet meer weet hoe of wie of waarheen of wat
zij nog zou willen iets aan.
Murk kan zich nergens op concentreren,
kleine dingen die hij automatisch uitvoert zijn meteen vergeten en
hij weet nauwelijks meer welke gebeurtenis op welke dag heeft
plaatsgevonden.
De roes die hij nu ervaart, zal het
gevolg van slaapgebrek en de emotionele achtbaan van de laatste weken
zijn. Het voelt alsof hij door de psychische aandoeningen van de
bewoners van de geriatrische instelling met verblijf is
geïnfecteerd.
De opluchting dat
hij het verzorgingsgesticht heeft kunnen verlaten, veroorzaakt een
merkwaardige stemming. Zijn brein vormt nieuwe woorden voor een lied
van een meidengroep die aan het eind van de jaren 70 furore maakte.
Op de wijs van U O Me (Theme from
Waldolala) zingt hij zacht Well
you’re welcome to Haldolia, very welcome in Haldolia,
Jacqueline zinggiechelt mee. Humor
verzacht leed.
Thuisgekomen kunnen er praktische zaken
worden aangepakt. Er zijn kleren van moeder om uit te zoeken en te
wassen en er moeten telefonische afspraken worden gemaakt om de
hulpmiddelen, die aan haar zijn verstrekt, te retourneren.
En dan vertrekt Jacqueline weer naar
haar eigen huis en gezin en gaat Murk verder met zijn leven.
Een nieuwe fase, een leven van een
alleenstaande man van middelbare leeftijd. Zonder moeder.
Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten