Fragment Seizoensgebonden Lentebal hst 12 IV

Herman van Veen kan in de ogen en oren van Murk bijna niets verkeerd doen.
Hij ergert zich zelfs niet als hij hem voor de zoveelste keer op een dag in een reclame-spotje op de nationale nieuwszender hoort vertellen dat de kans om dementie te krijgen een op vijf is.
Hij haalt er gewoon zijn schouders over op en bedenkt zich lachend dat het te vaak herhalen van dezelfde mededeling op zich al gezien kan worden als een begin van dit geestelijke aftakelingsproces. 

Murk denkt terug aan de keer dat hij op een avond de laatste trein uit Udrecht had gemist en hierdoor genoodzaakt was om de tijd tot het ochtendgloren in allerlei horecagelegenheden te verbeiden.

Hij had de hem aldaar geboden gastvrijheid beloond door in ruime mate bestellingen van een zekere licht-alcoholische drank te plaatsen.
En daar Murk het altijd erg zonde vindt om bier te laten verschralen en hij in de voor hem vreemde stad nog maar weinig vrienden had gemaakt aan wie hij kon uitdelen had hij het grootste deel zelf moeten opdrinken.

Na het bezoek aan een aantal zaken was Murk uiteindelijk – enigszins aangeschoten - in een kroeg waar men slechts platen van Herman van Veen bleek te draaien aan 't ouwe grachie beland.
Hij was inmiddels tot de ontdekking gekomen dat het repertoire van de zoetgevooisde bard na inname van een paar glazen – zelfs als je ze die nacht voor de derde keer hoort - best om aan te horen was en deed na nog eens, twee of vijf glazen - het kunnen er ook drie zijn geweest – volop mee aan het luid mee blèren van de teksten.

Sindsdien heeft Murk de goede gewoonte om zijn vrienden op het bankje voor de Vondelkerk in de hoofdstad met enige regelmaat te verblijden door de Udrechtse zanger te imiteren.

Vooral het in duet met Eddy tegen de gevels laten caramboleren van de strofe 'fiedefiedefiets' van het prachtlied Hé kleine meid, op je kinderfiets maakte altijd veel indruk.

Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

  Terug naar het Hoofdmenu