Heb voor een auteur die ik erg bewonder en waar ik vijftien boeken van heb gelezen wel verdomd weinig over hem geschreven.
Een zin in Seizoensgebonden (Lentebal hst15)
Murk citeert:
"Bernlef zei onlangs in een interview dat het in de kunst onmogelijk is gemiddeld te zijn, een middelmatige bakker kan nog wel, maar een doorsnee schilder is een zondagsschilder".
En oh ja, ik heb ook nog een pad naar hem genoemd, het Bernlefpad bij de ingang van het Wolkerspark.
Hij verdient uiteraard beter, maar ik denk dat hij er wellicht de humor wel van zou hebben kunnen inzien als hij had gelezen dat er in Louloenen aan den Doolaard, de hoofdstad van het fictieve land Gedogia waar mijn roman zich grotendeels afspeelt ook nog een HarryMulischDwarstraat, een doodlopend zijstraatje van het Bernlefpad bestaat.
NB. kan me overigens niet meer herinneren of ik dit n.a.v. Bernlef's boek 'Anekdotes uit een zijstraat' heb bedacht.
Fragment Seizoensgebonden (De Zomer van Levi
Leipheimer hst 1)
Harry
en Karel raken in gesprek.
'Zaten
jullie hier al lang?’
‘Nou
toch al weer twee biertjes, ik begin altijd vroeg, anders heb je echt
niks meer aan je ochtendhumeur.'
'Waar
woon jij tegenwoordig?’
'In
een pension in de Harry Mulischdwarsstraat, dat is een klein dood
lopend straatje bij het JanWolkerspark.'
‘Wie
was dat nou eigenlijk, die Mulisch?’ vraagt Karel.
‘Ik
geloof de een of andere scheikundige’, antwoordt Harry, ‘volgens
mij heeft hij ooit eens de Nobelprijs voor het onderzoek naar de
gedragingen van luchtdeeltjes in een bijna vacuüm bij hoge
temperaturen gekregen.'
‘Oh
gebakken lucht dus‘, concludeert Karel.
Meer Columns, Anekdotes, Aforismen en Absurde feiten
vindt U hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten