Een dag in het leven

Het was een dag waarop het leven je overkomt, terwijl je eigenlijk druk bezig bent andere plannen te maken.

Billy Shears ontwaakt.

Hij zou zich graag nog een keer omdraaien om de herinnering aan de droom, die hem een minuut geleden nog werkelijkheid scheen, terug te halen. Maar een stem in zijn hoofd, die hij als de plicht herkent, waarschuwt hem deze gouden sluimeringen achter zich te laten.

De plicht vertelt hem dat vandaag de opnames voor het debuutalbum waar de band, zijn band, met de songs waar jaren op is geoefend, eindelijk plaats zullen vinden.

Billy haast zich met scheren en douchen. Geclaxonneer. Te laat. Het busje staat al voor de deur.

Hij hijst de snel uit de kast getrokken broek op, grijpt zijn uniformjasje en rent de straat op.

Het commentaar van de andere bendeleden is niet van de lucht. Waarom was hij wéér niet op tijd?

En moesten ze eigenlijk niet een betere naam verzinnen nu ze op de rand van beroemd worden stonden. Dat De Zilveren Kevers sloeg toch werkelijk nergens op.

Terwijl hij zich zuchtend op de achterbank posteert, verdedigt Billy zijn vondst.''Alsof De Rollende Stenen nou zo'n kekke naam is. Maakt toch niks meer uit als je eenmaal faam geclaimd hebt. Dat is dat bandje uit Dartford toch ook gelukt!''
Het discours laait hoog op. Drummer Richard vindt dat hij ook best wel een nummer zou kunnen zingen. Sitarist George meldt dat hij zijn instrument thuis heeft laten liggen. Bassist Paul sneert dat er in zo'n professionele studio welzeker een ander fijnbesnaard exemplaar aanwezig zal zijn.
John trapt fel op de rem en vloekt.
''Godverdomme, staan we op het punt beroemder dan Jezus Christus te worden, steekt er een kudde hippies over. Moet je die ene nou zien. Loopt op zijn blote poten.''
Billy werpt tegen dat die langharigen zich dus wel mooi op het zebrapad bevinden.
Het busje houdt krakend stil voor de studio op de Abdijweg.
Opnameleider Martin staat hen al op te wachten.
De band stapt uit. De schone schijn van eendracht wordt opgehouden. Handen worden geschud.
John is erg enthousiast.
''We gaan ervoor. Waar gaan we voor? We gaan naar de top!''
Paul, George en Richard knikken instemmend.
Billy sist binnensmonds dat hij als het verkeerd uitpakt anders wel een eenmansband zal beginnen.
Hij heeft al een naam in gedachten.
''De band die voorheen bekend stond als Sergeant Pepper en de Club van de Eenzame Harten.
Huur ik wel een fanfare in. Alles beter dan dit stelletje. Dan zoeken ze het met zijn vieren maar uit.''

 Klik ook door naar

Het geheugen van de fotograaf

Foto's en verhalen bij foto's

  Terug naar het Hoofdmenu